Ouders zijn een dankbaar onderwerp in de literatuur. Over strenge vaders en sloverige moeders is heel wat geschreven, zowel proza als poëzie.Vooral waar het gaat over moeders hebben met name mannelijke auteurs nogal eens de neiging om zich te verliezen in sentimentaliteit.

Dat en hoe het anders kan bewijst Eric de Kuyper in zijn boeken. Met veel liefde, precisie en oog voor details heeft hij in verschillende fragmenten, verspreid over zijn werk, een briljant portret van zijn moeder geschilderd. Trouwe lezers van zijn oeuvre konden zich daardoor in de loop der jaren een aardig compleet beeld vormen van 'Ma Dekuyper'. In een niet voor de handel bestemde bibliofiele uitgave voor de relaties van een boekdrukkerij werden die fragmenten (uit 'De hoed van tante Jeannot', 'Mowgli's tranen' en Grand Hotel Solitude') verzameld.

Ter gelegenheid van het boekenweekthema besloot de uitgever nu tot een handelseditie. Bij (her-)lezing valt (opnieuw) op hoe fijnzinnig en liefdevol De Kuyper zijn moeder weet neer te zetten, zonder in de valkuil van sentimenteel gedweep te lopen. Zijn genegenheid uit zich vooral in de subtiele wijze waarop hij een sfeer tekent en zijn observaties formuleert. En zoals altijd ontbreekt ook dit keer de humor niet.

Hoewel zijn werk op de achterflap van dit boek autobiografisch genoemd wordt, vermoed ik dat er eerder sprake is van 'verdichte waarheid'. Aan de authentieke indruk die de herinneringen maken doet dat echter niets af.

Lezers die na mijn bespreking van De Kuypers roman 'Als een dief in de nacht' nog steeds verzuimd hebben om van zijn werk kennis te nemen, krijgen nu een herkansing. Doen!

HARRY FLEURKE

© St. NoPapers