Terug
naar overzicht
Hij had groot gelijk, toen hij na de loting zijn verzoek deed. Nederlandse Chef de mission bij de Olympische Winterspelen Ard Schenk liet toen in Lillehammer weten het op prijs te stellen als bij de wedstrijden hardrijden op de schaats de 'music out' zou worden gedaan.
Die tak van sport volg ik dus persoonlijk niet, maar daar schijnt men vrij recent op het onzalige idee te zijn gekomen in het stadion muziek te laten horen TIJDENS de wedstrijden. Alsof het publiek helemaal de suggestie moet hebben naar een film of de televisie te zitten kijken: lekker muziekje eronder... En de bekende Schaatsenrijderswals (Les Patineurs) van Waldteufel zal dat heus niet zijn. Die is meer geschikt om elegant op rond te zwieren.
Ooit geprobeerd uit de maat van stevige marsmuziek te lopen? Kijk, dat bedoelde Ard nou, of ze willen of niet, die schaatsers worden daar hoogst waarschijnlijk toch door beïnvloed met alle gevolgen van dien. Maar het idee op zich biedt natuurlijk perspectieven èn mogelijkheden tot fraude. Stel, je hebt als rijder een vriendje bij de muziekkeuze zitten, dan kan je je mooi laten bedienen. En wie niet gedwarsboomd wil worden, moet dan oordopjes gaan dragen - dan hoor je helemaal je eigen adem en bloedsomloop goed - maar ongetwijfeld krijg je dan ook meer valse starts.
En wat te denken van elke schaatser met zijn eigen 'personal audio'? Je ziet er ondanks de eraan klevende gevaren op straat toch ook fietsers en joggers mee, dus waarom niet ook op het ijs? Dan kan de rijder zelf het tempo van de muziek opschroeven als dat nodig is, en met de huidige techniek heeft dat niet eens meer een verschil in toonhoogte tot gevolg. Of zou muziek dan tot de ontoelaatbare dopingsmiddelen gerekend gaan worden?
Eén ding staat vast, muziek is een heel krachtig stimulerend middel. Zonder muziek geen fanatieke dansers, zwetende aerobic-ers, kunstrijdende ijsprinsen en - prinsessen. En niet te vergeten de simpele ochtendgymnastiek, die nu toch niet voorgoed verloren blijkt op de vaderlandse radio.
In die sfeer was ook een ingezonden brief aan het onvertroffen tijdschrift van de BBC, Music. Een luisteraar van de klassieke zender in het Verenigd Koninkrijk maakt daar gewag van haar ervaringen als ze luisterend naar een Haydn-symfonie driftig voortpeddelt op haar home-trainer. Ze ervaart de muziek dan veel intenser dan wanneer ze stil zit. Gedreven om bij te blijven 'voelt ze zich zo emotioneel betrokken als de dirigent', kan ze de muzikale structuur onderscheiden... om na het laatste deel van haar fiets te vallen, 'tired but happy'. Prachtig, waarvoor die 'oude' muziek allemaal nog gebruikt kan worden.
In een volgend nummer van dit tijdschrift gaat de 'Letter of the
month', waarmee de schrijver een vulpen gewonnen heeft - hoe origineel,
ik lees net in het maart-nummer van Luister dat ze daar ook een rubriek
brieven van lezers willen beginnen, compleet met te winnen Parker-pen -
over het gebrek aan 'intelligente' ingezonden brieven. Uitgerekend daar
vinden we onder het kopje 'hot wheels' de suggestie van een andere lezer
aan de hometrainster. Of ze na nog wat Haydn-symfonie-trainingen niet eens
aan de Alpen-symfonie van Strauss zou beginnen. Omhoog is wel een hele
klus, maar de afdaling zou geweldig bevredigend moeten zijn.....
Hoe zat het ook alweer met die Engelse humor?
PRISKA FRANK