Terug
naar overzicht
Het fenomeen minimal music heeft in het verleden de gemoederen bezig gehouden en doet dat nu nog (zie bijvoorbeeld MUZE0409.txt over het vioolconcert van Philip Glass). In het komende Holland Festival staat Amerika's waarschijnlijk bekendste minimalist op muziekgebied onder anderen centraal en er wordt tevens aandacht besteed aan wat er daarna is gebeurd in de muziek.
Misschien ongewild gaf de NOS op 26 april op de radio al een soort voorproefje in supplement. Daarin werd op twee minuten na vier uur ingeruimd voor 'Oude en nieuwe minimale muziek uit de V.S. van Amerika en Europa van bekende en onbekende componisten.' Helaas heb ik het grootste gedeelte daarvan gemist, maar om even over elven (p.m.) schakelde ik nietsvermoedend in. Het was me al gauw duidelijk in een minimal stuk terechtgekomen te zijn, al was het zo minimal dat ik me een tijd lang afvroeg of er niet zelfs gewoon een lus werd gedraaid (dus met een letterlijke herhaling). Tergend traag en begeleid door heel aardige muziek verkondigde een wat krakerige min of meer zingende mannenstem '... love never failed me'.. of iets van die strekking, want ondanks die eindeloze herhaling had het wat mij betreft ook 'fooled' of 'found' kunnen zijn. Er zat zo weinig beweging in, dat ik eerst iets anders ben gaan doen; na een half uur zat er zowaar schot in: er was een tweede stem bijgekomen, de tekst was uitgebreid en in het orkest werd de klank steeds hemelser met tenslotte orgel erbij. Ik had ook de gids er maar eens bijgepakt en ik bleek dus gefopt, want de tekst luidde 'Jesus' blood never failed me' en het vervolg kon ik nu ook wel verstaan: '...yet, that's one thing I know, for he loves me so'. Tegen twaalf uur doofde de muziek en wachtte ik hoopvol op de afkondiging, die echter slechts bestond uit: 'Dit was Supplement, goedenavond.' Daar had ik dus buitengewoon veel aan.
Onlangs las ik dat de omroep verantwoordelijk is voor het aanbod van het grootste deel van de te consumeren cultuur, maar als dat zo moet schieten we er niet veel mee op. Meer informatie dan uit de gids heb ik dus niet: het was de wereldpremičre van Jesus' (de apostrof stond er in de gids niet bij...) blood never failed me van de Engelse componist Gavin Bryars uitgevoerd door o.m. Tom Waits. Gezien in het licht van Waco had ik maar liever een andere tekst gehad. Moet je zoiets nou serieus nemen.
John Adams, nog zo'n Amerikaanse minimalist schreef ooit 'Christian Zeal' Waarin een spreker ook een (iets minder beperkte) tekst eindeloos herhaalt: I believe that St. Jesus is present through the power of the Holy Spirit in this room right now, right now..... Daarvan heb ik altijd gehoopt dat een grapje was, maar met dit vergelijkbare stuk weet ik dat nu niet meer zo net. Merkwaardigerwijs riep 'Jesus' blood' muzikaal bij mij nog een andere associatie op, namelijk met Monty Pythons Life of Brian. Even verder kijkend blijkt ook deze film en vooral de bijbehorende song er een te zijn met een 'Christelijke' achtergrond. Gelukkig weten we hier heel zeker van dat het een persiflage betreft: gelukkig!
PRISKA FRANK