Terug
naar overzicht
Boudisque Records geeft pop en krijgt klassiek
Dit is het verhaal van twee brievenbussen. Het is ook het verhaal van Boudisque Records, een bedrijf dat popmuziek naar de voormalige DDR exporteert en er klassieke muziek voor terugkrijgt. In ieder geval is het een verhaal over twee culturele systemen die langzaam maar zeker naar elkaar toe groeien. Laurens Meijer, algemeen directeur van Boudisque Records, legt uit hoe een en ander in elkaar zit.
Boudisque is vierentwintig jaar geleden begonnen als platenwinkel, op de Haringpakkersteeg in Amsterdam. In de loop der jaren breidde het bedrijf uit, met een im- en exportafdeling, een eigen distributiecentrum, een platenmaatschappij, een muziekuitgeverij en een videolabel. Op dit moment werken er 55 mensen. Boudisque heeft alle muzikale populariteitsgolven meegemaakt; Punk, Worldmusic en nu House. De sterkste kant van het bedrijf is volgens Meijer het nemen van nieuwe initiatieven, "leuke dingen, die waarschijnlijk iets te pril zijn om al groot aan te pakken, tóch pakken en dat uitbouwen tot een succes". Tot voor kort hield Boudisque zich voornamelijk bezig met de verkoop van verschillende soorten popmuziek. Men speelde echter al geruime tijd met de gedachte daarnaast ook aan klassieke muziek te gaan doen. De gelegenheid daartoe werd gecreëerd door de val van de Muur.
Nadat de scheiding tussen de beide Duitslanden was opgeheven, werd een aantal bedrijven op voormalig Oostduits grondgebied te koop aangeboden. Een van die bedrijven was Deutsche Schallplatten GmbH in Berlijn. Een jaar geleden werd de firma gekocht door Alexander Schindler, de voormalig importeur van de automerken Lada en Trabant, en tevens één van de geldschieters van de Dresdner Opera. Hij ontdekte dat Deutsche Schallplatten beschikte over een ruim assortiment klassieke muziek van technisch zeer hoogwaardige kwaliteit. Schindler nam Jürgen Larsen, topmanager bij Sony, in dienst om de platenmaatschappij te herstructureren. Tijdens de reorganisatie kwam onder andere een samenwerkingsverband met Boudisque tot stand.
Die samenwerking komt concreet neer op een ruilovereenkomst met 'lege portefeuilles', waarbij Deutsche Schallplatten het pop repertoire van Boudisque in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland aan de man brengt en Boudisque op haar beurt klassieke werken van Deutsche Schallplatten, verzameld onder de naam Berlin Classics, op de Beneluxmarkt introduceert. De overeenkomst zal voorlopig drie jaar duren. Volgens Meijer is nog steeds te merken dat Deutsche Schallplatten van oorsprong een Oostduits bedrijf is. In de voormalige DDR bestond een bepaald cultureel circuit, waarop de muziek was geënt. Dit circuit verschilde nogal van het Westerse. De Staat bepaalde in grote mate de keuzevan uitgevoerde muziekwerken. Dat is nu nog merkbaar.
Ook de werkwijze van het personeel van Deutsche Schallplatten wordt nog steeds beïnvloed door de manier waarop het er in de DDR aan toeging. Meijer geeft dit aan met een voorbeeld. Het gebouw waarin Deutsche Schallplatten is gevestigd, ligt aan de Rijksdagoever, zeg maar op de grens van Oost- en Westberlijn. Op drie minuten loopafstand staat zowel aan de Oost- als aan de Westkant van de stad een brievenbus. Als de post in de "Oostelijke" brievenbus wordt gegooid doet zij er 3,5 week over, wordt zij in de "Westelijke " brievenbus gegooid dan duurt het een dag voordat correspondentie bij Boudisque binnen is. Het personeel gebruikte altijd de Oostelijke brievenbus en doet dat nog steeds. Die manier van werken zal zich dus moeten aanpassen aan de Westerse snelheid van handelen. Om die aanpassing soepeler te laten verlopen is inmiddels vrij veel niet voormalig Oostberlijns personeel aangenomen. Dat zal de samenwerking met Boudisque alleen maar ten goede komen.
De verkoop van produkten van het Berlin Classics label verloopt via de Boudisque-winkel op de Haringpakkersteeg en wordt via Sony naar andere platenzaken in de Benelux gedistribueerd. Het label zal bij het publiek naamsbekendheid moeten verkrijgen, maar dat ziet Meijer met vertrouwen tegemoet. Op korte termijn zal op Berlin Classics een Haydn-cyclus (symfonieën) worden uitgebracht. Daarnaast worden nog niet eerder uitgebrachte vertolkingen van de 5de en 8ste symfonie van Sjostakovitsj en Duits operamateriaal op de markt gebracht. Het verhaal dus van twee culturele systemen die langzaam maar zeker naar elkaar toe groeien. Het lijkt een interessant verhaal te worden.
Carlo Nijveen
N.B. .
De eerste bevindingen van onze klassieke muziekredaktie met releases op
het BERLIN CLASSIC label zijn uiterst positief: zie
MUZE0168.HTM over het Dresdner Trio,
MUZE0170.HTM over de CD MUSIK AM BERLINER HOF en
MUZE0175.HTM over Spaans klassiek in optima forma.