Lia van der Lugt

Seizoenen Haiku

Opengebroken
Voorzichtig kijk je over
De rand van 't eitje

De naakte waarheid
Jouw hete omhelzingen
Doen mij verkleuren

Als de regen valt
Samen onder bladeren
Eeuwen oud schuilen

Je brengt misleiding
Een witte adempauze
Knijp je ogen toe

Over het groene laken
rollen wit en rood
Het meisje met de blauwe ogen
schenkt hoofdzakelijk geel
in de bruine kroeg
waar bonte verhalen klinken
in de grijze lucht

In deze wind
Buigen ook de bomen
En allerlei rommel
laat zich gewillig
meevoeren
Door de straten
van de stad
Waar de oude man
onmachtig staart
over de vieze grachten
In deze wind
staan slechts enkelen
rechtop
Terwijl ze roept
Nee, schreeuwt
in hun oren
deze wind
Ze maakt ze koud
tot op het bot
En evengoed
heeft die rotzon
het lef
zich te vertonen

Bij de dierenarts

Doodsbang wacht ze
op haar beurt.
Van schrik laat ze
haar haren los,
en blijven plakken
aan de handen
van de vrouw
die haar stevig
aait.
En ze daarna afveegt
aan haar panty,
waarbij haar rok
omhoog getrokken wordt.
De benen rood
en vlekkerig
door het dunne
nylon.
"Doe gewoon, snibt
haar buurvrouw
je bent niet thuis!"
Bij dit laatste woord
spitst de hond
even haar oren.

LIA VAN DER LUGT

• NB: dit is de tweede editie van deze file.
  Auteurs hebben in NoPapers een eigen plaats in de vorm van een file.
  Per editie wordt nieuw werk geplaatst.
  Proza van Lia van der Lugt is te vinden in het bestand PROZ0031.HTM

©St. NoPapers

Terug naar overzicht