Terug
naar overzicht
FAR WEVERS is o.a. auteur én beeldend kunstenaar.
Voor NoPapers maakte hij de volgende selektie uit gepubliceerd en ongepubliceerd
werk:
Een mongool aan zee
Muggen dansen in...
Rillend loopt een windvlaag...
Schiermonnikoog
In het slaapvertrek staan...
Wanneer haar woede...
Leger dan een regel kan zijn...
Dageraad
De breuk ontloopt zichzelf...
Hans
Een mongool aan
zee
Hij werd nog eens zo gek
op het strand - bij eb,
de zee trok in zichzelf terug
alleen de branding gaf oppervlakkig
schuimend toe
aan drang en drift van de
natuur,
ontwapend greep hij woest een lege schelp
en wierp die huilend als een beest in zee
en vluchtte weer de binnenlanden in.
Muggen dansen in
het onzichtbaar zoemen
een vruchteloos bidden uit,
verbreken het avondlijk stilzwijgen
met het uitzichtloos trillen
waarin hun transparant bestaan
zich buitenzinnig spiegelt
als speldeprikken in de lucht.
***
Rillend loopt een windvlaag
over het water
van de vergrijsde Rijn,
het koppig bootje schokt
in wind en stroming op
terwijl zijn adem
langs de schoorsteenrand
wordt afgesneden,
in de spiegeling
hokt iemand aan het rad,
zij heft haar hand en knikt
en zweeft voorbij.
Schiermonnikoog
Ik sloeg het boek open:
een vlieg met parelmoeren vleugeltjes
had zich als een apostroph
aan letters toegevoegd,
nadrukkelijk aanwezig
terwijl zijn voelsprieten
in het duister tasten.
***
In het slaapvertrek staan
lila bloemen,
zij is voor de spiegel:
het weten dat zij dààr
is
terwijl de kleur
hier schijnt,
siert de ruimte
vol ontzettende verwachting.
***
Wanneer haar woede
is bekoeld,
gaat er geen dag meer heen;
dan is haar hart in rust
wordt er tussen zee en kust
geen steen meer losgewoeld,
een enkele vogel dwarrelt
traag
en geluidloos omlaag
zet zich neer op het verlaten strand
grift met zijn snavel
geheimschrift in het zand.
***
Leger dan een regel kan zijn,
verzin ik een woord of wat
om iets op te vullen
(opgeblazen zinnen
schieten mij te binnen);
vanaf het begin
is het woord al afgeleid:
de schaal die het ei
gevangen houdt.
***
Dageraad,
Zwevende strepen
en vlakken:
een berging voor huilbuien -
uilskuikens op platvoeten in de ochtendschemering
hier en daar een lege schaal
en overal schuttingen krakend
in de wind,
het stinkt naar nacht
en ontij.
***
De breuk ontloopt zichzelf
vervalt
tot een leegte, die in feite
niet bestaat.
Op het vlak
tussen de breuken
beweegt het leven zich
als een koorddanser voort.
***
Hans,
Zoals je niets vermoedt
om een hoek
dan min of meer
telkens op zoek
naar een schuilplaats
ten lange leste
vindt hij je.
FAR WEVERS