Terug
naar overzicht
RUDOLF DE VRIES hoort bij de 'NoPaper' auteurs van het eerste
uur.
Hij is een veelzijdig auteur die naast gedichten ook prachtige hoorspelen
schrijft, en bovendien een begenadigd filmer en fotograaf. Maar in deze
file gaat het om zijn dichtkunst, die je ook kunt vinden in 2 dichtbundels:
'Van de Wildernis' en 'Aap uit het moeras', beide uitgegeven door De Beuk
in Amsterdam.
In deze derde editie van Ruuds poëziefile de volgende gedichten:
SPOKEN
VERLOREN
PASTORALE
ZEE
AAP UIT HET MOERAS
OORLOG IN HET PARADIJS
HET MAAL VOOR MORGEN
OVER DE DRINKBAARHEID VAN WATER
Spoken
Heel licht ben ik
doorzichtig
loop ik leven
in en uit
eindeloos blank
kijk ik door vensters
laaf mij aan het licht
dat soms naar buiten schijnt
men ziet mij niet
'k ben stil aanwezig
omarm gevoelens
ongemerkt
verwerk hun kleurem
geef ze
een nieuwe dag.
Verloren
De mist legt zijn
schimmige hand
op mijn schouder
de straten zijn blank
ik voel mij
zoveel ouder
elk geluid
een zweepslag
in mijn oren
wandel ik langs zerken
zie afgesneden bloemen
ook zij zijn ooit geboren.
Pastorale
Zie, door de mist heen
een boot
schuift sereen
door het klokkende
water
en kijk, die mensen daar
hij roeit haar
door het leven heen
zo stil
zo liefdevol
volgt haar blik de einder
Zee
Zoete lichamen
wentelen zich
in de zon
glanzende dijen
benen
glijden uiteen
de baarmoeder
opent zich
ogen sluiten
pijnlijk
maar hoopvol
Rudolf de Vries
1983
Aap uit het moeras
Ik ben een aap uit het moeras
wervelend en snel mijn pas
uit de oneindigheid naar even
bewegend heb ik kort te leven
duik ik weer onder en alras
graaft men mij op
uit het moeras
dat dan, lang zandoverstroomd,
de nieuwe mens oud leven toont
zand over water
overstroming
is dat uiteindelijk
de beloning
dat ik hier was?
ik ben slechts een aap
uit het moeras
die ooit een
dijkenbouwer was
(ook uitgevoerd als song)
Oorlog in het Paradijs
De groene jungle en
roepende vogels
branden vlees op
de vlammen van napalm
en eten dood
Terwijl beneden hen
het landschap helder openbreekt
druipen wonden
en
een kind loopt
in vellen van vlees
de weg af
De mitrailleurpost waakt
het is de hele dag
te stil geweest
geratel verschrikt slangen
en de tropenregen sist
over verschroeide aarde.
Het maal voor morgen
Eten is meer dan
het ontnuchteren van
je maag
en het bijvullen van
darmkanalen
het geeft feest aan
wisselende blikken
en stimuleert de
vrije vingers
toe te tasten
men kan genieten van
de geuren
die douchend uit
het lichaam flitsen
men eet de kleuren van het leven
en neemt de smaak aan
in ruil voor warmte.
Water
men heeft het de laatste tijd veel
over de drinkbaarheid van water
water kan je altijd drinken
laatst nog nam ik de proef op de som
na een bezoek aan een vriend
-we hadden een feestje op zijn boot-
donderde ik van de loopplank
tussen wal en schip
letterlijk
en dichterlijk
mijn tas met dichtbundels
belemmerde mij echter
vanaf de bodem op te stijgen
ik hing daar wat, met de ene keer mijn neus
de andere keer mijn mond boven water, maar
kreeg genoeg binnen om
de reuk en de smaak
ervan te verkennen
ik kan u verzekeren:
het water van het Oosterdok in Amsterdam
is brak;
ruikt sterk naar weggeworpen spuiten en
de geur van hondestront
u allen welbekend
het vermengde zich met een zurige smaak, ietwat bedorven,
zo iets
het hing mij een paar weken in de neusgaten
als je zo in het water kleeft
en wacht op uitkomst
denk je alleen aan volhouden
later, bedenk je dat het goed is
dat hennep nog steeds groeit
je kan er onder anderen touw van maken
een strop
een handenbindertje
maar ook een handreiking
goed dat er touw is!
en hopelijk komt er beter water uit de kraan;
zo heb ik ooit het volgende gedicht geschreven
niet wetend, niet beseffend
dat het een zelfvervullende profetie zou worden:
verzopen kater
de boot slaat om
voor wie niet drijven kan
valt de ochtend soms te vroeg;
rode ogen drinken water.
zelfvervullende profetie......
van nu af schrijf ik enkel over hevige vrijpartijen!!!
RUDOLF DE VRIES