dagboek2

terug	Nederlands Filmfestival – een productiesoap Vrijdag 27 september Weer topdrukte. Inmiddels komen de eerste verhalen over films binnen. Behoorlijk tegenstrijdig soms. De een is razendenthousiast over Fogbound, de ander vindt het helemaal niks. Moonlight schijnt prachtig te zijn. Alleen zaten bij de premiere nogal wat middelbare scholieren (van een andere 'aktie'). En die gaan nogal giechelen als een film wat heftig is qua beelden van piemels en poep. Mensen beginnen het festivalpaviljoen te ontdekken. Het is bomvol tegen etenstijd (best goed hier) en dat blijft het eigenlijk wel. Buiten de tent staan drie groene ei-achtige constructies, waar je in je eentje in kunt zitten om gratis een kort filmpje te bekijken. Soort eenpersoons bioscoopjes zeg maar, best leuk. Alweer een ontzettende Ramses-fan aan de telefoon. Deze mevrouw wil bijna een moord plegen voor de filmposter. Of we niet alsjeblieft etc. Mensen blij maken is altijd leuk, dus dat gaan we proberen. Goed verhaal opgepikt vanuit een bioscoop: Bij een bobo-premiere komt een man met behoorlijk houtaine houding aan de kassa. "Hallo, er liggen 2 kaarten voor mij klaar op mijn naam" "Sorry meneer, u staat niet in het systeem" "Dat is onmogelijk, ik ben zeer goed bevriend met de producent, en hij heeft ze voor mij gereserveerd" De cassiere wijst naar de foyer en zegt: "Misschien kunt u het hem even vragen, hij staat daar." Waarop de blaaskaak zich naar haar toebuigt en op zachte toon vraagt: "eh, hoe ziet hij eruit?" 's Avonds komen Ed en Ted nog 'effe de stroom van de computers omlegge'. Ik vraag me af waarom, want we draaien inmiddels al drie dagen. Een en ander gaat gepaard met veel geschreeuw, wapperende paperassen en verherplaatsingen van kasten. Overigens lopen er wel steeds vaker mensen ons hokje in zonder reden of uitnodiging. Het zal wel door ons koffiezetapparaat komen, dat steeds meer mensen beginnen te ontdekken. Zaterdag 28 september De lange werkdagen beginnen me zo langzamerhand op te breken. Vandaag wordt waarschijnlijk al dag nummer 4 van 9.00 tot 24.00, en de laatste keer dat ik een dag vrij had is inmiddels 2 weken geleden. Oftewel het zombie-gevoel slaat toe. Het lijf loopt, zit, regelt en typt nog steeds alles maar het voelt als een duracel-beertje. Ik ben blij dat de batterijtjes het nog maar een paar dagen hoeven te doen. Ondertussen blijft het druk aan de kassabalie. Dozen met kaartjes, lades vol wisselgeld, duizenden nietjes en weet ik veel wat vliegen er doorheen. Alweer enthousiaste reacties over Moonlight, die zonder schoolkids veel beter tot zijn recht komt. Misschien moet ik die nog eens gaan bekijken als ik ooit even tijd tussendoor heb. Aan de reserveerlijn bellen alleen mensen voor films van vandaag. Maar daarvoor moeten ze bij de bioscopen zelf zijn. Ons schattige telefoonmopje wordt langzaam maar zeker een chagrijnige telefoonmiep. De mevrouw voor de Ramses-poster hangt al om 11.00 's ochtends weer aan de lijn 'of het al gelukt is'. Nee, nog niet. Ondertussen blijft het geleur met kaartjes voor die en nog effe een smokkelkaartje voor die vrolijk doorgaan. Dan ga ik zelf ook maar meedoen en geef Ted 2 kaartjes voor een premiere waar eigenlijk geen kaartjes meer voor beschikbaar zijn. Hij is stomverbaasd als ik op de computer doodleuk 2 stoelen 'bijplaats' in de computer. Zondag 29 september Ted de Bouwer komt zwaar teleurgesteld terug van zijn gesmokkelde premierefilm. Hij vond 'm zo slecht dat hij is weggelopen… Hij begint de truuk wel door te krijgen en wil nu ook graag naar het filmconcert van vanavond. Ha! Ramses-poster gescoord. Na een belletje is er weer iemand dolgelukkig, ze komt 'm morgenochtend meteen halen. Ondertussen worden we zo langzamerhand goed gestoord van de heftige kookdampen. De keuken zit namelijk naast het kassakantoor. Ik vind het veel prettiger om vis te eten in plaats van te ruiken. Als dank voor de kaartjes komt Ted met wierook aan. Dat scheelt. Dat voorverkoop betekent dat de kaartjes voor vandaag alleen bij de bioscopen verkrijgbaar zijn snappen veel mensen niet. Zelfs de regelneven van de organisatie hangen regelmatig aan de telefoon of komen met gestresste blik binnenlopen om heel snel nog een kaartje te regelen voor een bobo die over 5 minuten naar de film wil. Als geintje terug dan maar een nonsens-ticket aangemaakt voor de onthulling van de bronzen tegels van morgen (zo'n 'walk-of-fame' gebeurtenis die hartstikke openbaar is). Bij de juiste mensen in het postvakje en verder niks zeggen. Eens kijken of het verwarring oplevert. Maandag 30 september Getsie, alweer pindakaas op de lunchbroodjes. Gelukkig komt de mevrouw-van-de-Ramses-poster als dank een ontzettende berg snoepjes en koekjes brengen als dank. De nonsens-tickets doen het goed. Voor nog meer pret draai ik er nog een paar uit en deel ik her en der op zachte toon uit onder produktiepersoneel: "wil je nog een V.I.P.-kaart voor de onthulling?" Waarop iedereen ietwat verward maar met gretige blik een grabbelend handje uitsteekt en een kaartje aanneemt. En zich daarna met grote vraagtekens afvraagt wat dit nu eigenlijk is. Totdat ze onderaan "gelieve te zwaaien naar de fotograaf" lezen. Onder de vrijwilligers heerst een opgewonden stemming want vanmiddag gaat de nieuwe serie van Costa! In premiere. En de acteurs komen langs... In de tent verschijnt de ene B.N.'er na de andere. Vooral Egbert Jan Weber en Katja Schuurman blijken goed voor de verhoging van de hartslag van de kassadames. En Jeetje komt opgewonden vertellen dat Katja geen beha onder haar shirtje draagt en dat ze het waarschijnlijk koud heeft. Vandaag gaan de Galakaartjes in de openbare verkoop. En € 35,- lijkt veel, maar is wel inclusief hapjes en drankjes. Bob de Producer zet zijn wolfsgrijns op en zegt: "Verkopen!" Aan de kassa gehoord: ' zijn er ook vegetarische hapjes op het filmbal? En alcoholische drankjes?' 's Avonds gaat het alweer mis met dat ellendige ticketsysteem. Dus mag Siggie morgen weer heel vroeg zijn bedje uit. Gelukkig is er al een klein medewerkersfeestje in 1 van de bioscopen om van mijn chagrijn af te komen. Voor het eerst sinds weken zie ik weer wat filmpjes. Absolute aanraders qua korte film: De sluikrups, Bad Luck, Roadkill en Tonino. Alle vier erg sterk, grappig en goed gefilmd. En allemaal nog dinsdagavond om 22.00 te zien. Het wordt wel veeeeel te laat. Dinsdag 1 oktober Na 3 uur slaap word ik wakker gebeld door 2 bioscopen. Siggie heeft het probleem nog niet weten te onderscheppen, en drie films starten zonder dat de kassa’s open kunnen. Gelukkig gaat het niet om opzienbarende aantallen, en voornamelijk om bezoekers met Passepartout of gastenpas. Tot mijn grote verbazing zie ik in de interne festival(roddel)krant dat Computer Hans inderdaad succes heeft bij de vrouwen en lijkt hij zowaar een huwelijkskandidate gevonden te hebben. Zou internet dan toch helpen om bekendheid te verwerven? Jeetje meldt glimmend van trots bij de koffie dat zowel Katja Schuurman als Egbert-Jan Weber in Jeetje’s Jeugdsoos zijn geweest. Bekende mensen zijn aan mij niet zo besteed. Als ik ’s avonds met Siggie het rondje langs de bioscopen doe zie ik onze festivaldirectrice staan. Dan is er altijd ‘iets belangrijks’geweest. Als ik haar vraag wat er vandaag was zegt ze “De vierde man”. “Ah, met Paul Verhoeven er zelf bij” weet ik me te herinneren. Waarop ze me terug fluistert “Ja, die staat naast me”. Als ik mijn onopmerkzaamheid even later aan Siggie vertel moet hij grinniken: “Heb je Reneé Soutendijk wel herkent dan?” - “????” “Die stond naast Paul.” - “Oh.” “En Thom Hoffman dan?” - “Oh, was die er ook?” “Ja, die stond daar weer naast….” Zo wordt het natuurlijk nooit wat met roddels voor dit verhaal als ik zelfs de bekendste Nederlanders niet eens herken… Woensdag 2 oktober De laatste dag van het festival. Het vreemde is dat de kassa eigenlijk alleen maar open is voor info, galakaartjes en de verkoop van wat boeken. Desondanks zijn de dames er toch nog druk mee. Een ander leuk artikel dat we verkopen: een kleine uitvoering van het Gouden Kalf. Er zijn er een aantal verkocht, wellicht aan teleurgestelde filmmakers die zo toch nog een kalfje in huis halen. Een meneer is erg geïnteresseerd, en wil van alles weten over de mini-kalfjes. Ondertussen staat zijn vrouw druk gebarend en nee-schuddend naar de kassadame te kijken in de hoop dat zij hem afhoudt van zijn voornemen. ’s Middags zie ik eindelijk kans om ook een filmpje te pakken, en geniet ik van het Animatiefilmprogramma van eregast Paul Driessen. Die samen met Herr Mans ook persoonlijk aanwezig is om uitleg te geven bij zijn filmpjes. Die persoonlijke touch maakt het Filmfestival toch wel bijzonder. Als je normaal naar de bioscoop gaat krijg je nooit aangename voorfilmpjes of een leuk praatje van de maker van de film. Verder minimaal twee verwarde mensen vandaag: een persoon probeerde telefonisch te reserveren voor gisteren. Een ander zorgde voor rumoer tijdens een premiere: na afloop komt een rijpere vrouw met zwaar Duits accent en uitgedost in uitzinnige zwarte kleren tierend de bioscoopzaal uit: “HET IS EIN SKANDE ! DEZE FILM MAG NICHT MEER VERTOOND WORDEN”. Ze blijft net zolang schreeuwen totdat de rest van de bezoekers op minimaal 10 meter van haar af gaat staan. De bedrijfsleider vindt dit duidelijk te ver gaan en stapt rustig op haar af: “Mevrouw, de mensen hebben last van u” “LAST?? LAASST??? ICK HAT LAST VAN DIE FILM !!!” Waarop je je afvraagt waarom ze de film überhaubt heeft uitgekeken. Na nog enige pogingen van de bedrijfsleider om de vrouw tot bedaren te brengen heft deze uiteindelijk met veel wapperende gebaren haar armen ten hemel en besluit met “THEAAAAATEERRRRRRR”. Waarna ze weggaat. Als ’s avonds om acht uur de kassa dicht gaat ben ik stiekem wel blij dat de klus er bijna opzit. De zolen van mijn tandvlees zijn namelijk bijna versleten. Uiteindelijk duurt het nog tot 2 uur ’s nachts voordat alle gegevens zijn verwerkt, en alle spullen zijn opgeruimd. Uit de cijfers blijkt dat deze editie van het filmfestival een goed succes was qua bezoek en omzet. De kaartverkoop blijkt behoorlijk gestegen ten opzichte van 2001. Dat mag gevierd worden. Maar uitgerekend op deze laatste avond laat de portier van de Nacht-hangout ons niet meer binnen om half 3. “de bar is dicht”. Terwijl we al onze collega’s nog vrolijk binnen zien praten en dansen druipen we woest af. Gelukkig had ik in een voorzienende blik nog het nodige bier gekocht van Ted de Bouwer, en sluiten we het festival af in de tent. Diep in de nacht komt Computer Hans ook nog even langs. Met alweer een andere vrouw! Ditmaal een vrij spraakzaam type dat ons en passant nog een aardig verhaal vertelt over een van de meest geliefde popzangers van Nederland. Die een ontzettende passie heeft voor naaldhakken en nylonkousen. Om zelf te dragen. Dat soort verhalen maken nachten leuk en lang. Donderdag 3 oktober Had een vrije dag moeten zijn. Maar omdat de kassaploeg zo’n leuke ploeg mensen is die zich vrijwillig inzetten heb ik een kassa-uitje georganiseerd. Met toestemming van Bob the Producer heb ik een handjeklap-ruil gemaakt met de PR-dame van de grootste poptempel van Utrecht. Zij een galakaartje voor morgen, en wij met zijn allen naar het hippe Le Peuple de l’Herbe. Nadat het kassagezelschap eerst wat onwennig elkaar in deze nieuwe omgeving aankijkt krijg de Franse hiphop/dance crew krijgt er na een paar biertjes goed de beweging in bij iedereen. Het wordt laat en gezellig. Vrijdag 4 oktober Het Nederlands Film Festival eindigt natuurlijk pas officiëel met de uitreiking van de Gouden Kalveren, en aansluitend het Filmbal. Wie welke Kalfjes heeft gewonnen stond uitgebreid in de kranten, dus dat ga ik hier niet nogmaals herhalen. Een snelle polsing leerde me dat de meeste mensen het eens zijn met de keuze. Alleen had ik zelf graag een andere film beloond zien worden met een Kalf voor de beste korte film. Zo’n Filmgala lijkt vreselijk belangrijk: Bijna iedereen hijst zich in driedelig pak of galajurk. Veel kijken en bekeken worden. Persoonlijk vond ik het niet zo’n geweldig feest. Tot mijn grote genoegen vonden ook de aanwezige kassadames het kassa-uitje gisteren veeeel gezelliger. Maandag 7 oktober Is er nog een algemeen medewerkersfeest. En dat is gelukkig weer ouderwets gezellig. Ik laat mijn DJ-kunsten horen, en Bob the Producer speelt met Jeetje, Johnny de Kermisbaas en Ed de Sjouwer een paar bekende deuntjes. Een mooie afsluiter van weken van hard werken. Wellicht tot volgend jaar. Mike B. naar vorige afleveringen

Nederlands Filmfestival – een productiesoap

Vrijdag 27 september
Weer topdrukte. Inmiddels komen de eerste verhalen over films binnen. Behoorlijk tegenstrijdig soms. De een is razendenthousiast over Fogbound, de ander vindt het helemaal niks. Moonlight schijnt prachtig te zijn. Alleen zaten bij de premiere nogal wat middelbare scholieren (van een andere 'aktie'). En die gaan nogal giechelen als een film wat heftig is qua beelden van piemels en poep. Mensen beginnen het festivalpaviljoen te ontdekken. Het is bomvol tegen etenstijd (best goed hier) en dat blijft het eigenlijk wel.

Buiten de tent staan drie groene ei-achtige constructies, waar je in je eentje in kunt zitten om gratis een kort filmpje te bekijken. Soort eenpersoons bioscoopjes zeg maar, best leuk.

Alweer een ontzettende Ramses-fan aan de telefoon. Deze mevrouw wil bijna een moord plegen voor de filmposter. Of we niet alsjeblieft etc. Mensen blij maken is altijd leuk, dus dat gaan we proberen.

Goed verhaal opgepikt vanuit een bioscoop:
Bij een bobo-premiere komt een man met behoorlijk houtaine houding aan de kassa.
"Hallo, er liggen 2 kaarten voor mij klaar op mijn naam"
"Sorry meneer, u staat niet in het systeem"
"Dat is onmogelijk, ik ben zeer goed bevriend met de producent, en hij heeft ze voor mij gereserveerd"
De cassiere wijst naar de foyer en zegt: "Misschien kunt u het hem even vragen, hij staat daar."
Waarop de blaaskaak zich naar haar toebuigt en op zachte toon vraagt: "eh, hoe ziet hij eruit?"

's Avonds komen Ed en Ted nog 'effe de stroom van de computers omlegge'. Ik vraag me af waarom, want we draaien inmiddels al drie dagen. Een en ander gaat gepaard met veel geschreeuw, wapperende paperassen en verherplaatsingen van kasten. Overigens lopen er wel steeds vaker mensen ons hokje in zonder reden of uitnodiging. Het zal wel door ons koffiezetapparaat komen, dat steeds meer mensen beginnen te ontdekken.

Zaterdag 28 september
De lange werkdagen beginnen me zo langzamerhand op te breken. Vandaag wordt waarschijnlijk al dag nummer 4 van 9.00 tot 24.00, en de laatste keer dat ik een dag vrij had is inmiddels 2 weken geleden. Oftewel het zombie-gevoel slaat toe. Het lijf loopt, zit, regelt en typt nog steeds alles maar het voelt als een duracel-beertje. Ik ben blij dat de batterijtjes het nog maar een paar dagen hoeven te doen.

Ondertussen blijft het druk aan de kassabalie. Dozen met kaartjes, lades vol wisselgeld, duizenden nietjes en weet ik veel wat vliegen er doorheen. Alweer enthousiaste reacties over Moonlight, die zonder schoolkids veel beter tot zijn recht komt. Misschien moet ik die nog eens gaan bekijken als ik ooit even tijd tussendoor heb. Aan de reserveerlijn bellen alleen
mensen voor films van vandaag. Maar daarvoor moeten ze bij de bioscopen zelf zijn. Ons schattige telefoonmopje wordt langzaam maar zeker een chagrijnige telefoonmiep.

De mevrouw voor de Ramses-poster hangt al om 11.00 's ochtends weer aan de lijn 'of het al gelukt is'. Nee, nog niet.

Ondertussen blijft het geleur met kaartjes voor die en nog effe een smokkelkaartje voor die vrolijk doorgaan. Dan ga ik zelf ook maar meedoen en geef Ted 2 kaartjes voor een premiere waar eigenlijk geen kaartjes meer voor beschikbaar zijn. Hij is stomverbaasd als ik op de computer doodleuk 2 stoelen 'bijplaats' in de computer.

Zondag 29 september
Ted de Bouwer komt zwaar teleurgesteld terug van zijn gesmokkelde premierefilm. Hij vond 'm zo slecht dat hij is weggelopen… Hij begint de truuk wel door te krijgen en wil nu ook graag naar het filmconcert van vanavond.

Ha! Ramses-poster gescoord. Na een belletje is er weer iemand dolgelukkig, ze komt 'm morgenochtend meteen halen.

Ondertussen worden we zo langzamerhand goed gestoord van de heftige kookdampen. De keuken zit namelijk naast het kassakantoor. Ik vind het veel prettiger om vis te eten in plaats van te ruiken. Als dank voor de kaartjes komt Ted met wierook aan. Dat scheelt.

Dat voorverkoop betekent dat de kaartjes voor vandaag alleen bij de bioscopen verkrijgbaar zijn snappen veel mensen niet. Zelfs de regelneven van de organisatie hangen regelmatig aan de telefoon of komen met gestresste blik binnenlopen om heel snel nog een kaartje te regelen voor een bobo die over 5 minuten naar de film wil. Als geintje terug dan maar een nonsens-ticket aangemaakt voor de onthulling van de bronzen tegels van morgen (zo'n 'walk-of-fame' gebeurtenis die hartstikke openbaar is). Bij de juiste mensen in het postvakje en verder niks zeggen. Eens kijken of het verwarring oplevert.

Maandag 30 september
Getsie, alweer pindakaas op de lunchbroodjes. Gelukkig komt de mevrouw-van-de-Ramses-poster als dank een ontzettende berg snoepjes en koekjes brengen als dank.

De nonsens-tickets doen het goed. Voor nog meer pret draai ik er nog een paar uit en deel ik her en der op zachte toon uit onder produktiepersoneel: "wil je nog een V.I.P.-kaart voor de onthulling?" Waarop iedereen ietwat verward maar met gretige blik een grabbelend handje uitsteekt en een kaartje aanneemt. En zich daarna met grote vraagtekens afvraagt wat dit nu eigenlijk is. Totdat ze onderaan "gelieve te zwaaien naar de fotograaf" lezen.

Onder de vrijwilligers heerst een opgewonden stemming want vanmiddag gaat de nieuwe serie van Costa! In premiere. En de acteurs komen langs... In de tent verschijnt de ene B.N.'er na de andere. Vooral Egbert Jan Weber en Katja Schuurman blijken goed voor de verhoging van de hartslag van de kassadames. En Jeetje komt opgewonden vertellen dat Katja geen beha onder haar shirtje draagt en dat ze het waarschijnlijk koud heeft.

Vandaag gaan de Galakaartjes in de openbare verkoop. En € 35,- lijkt veel, maar is wel inclusief hapjes en drankjes. Bob de Producer zet zijn wolfsgrijns op en zegt: "Verkopen!"
Aan de kassa gehoord: ' zijn er ook vegetarische hapjes op het filmbal? En alcoholische drankjes?'

's Avonds gaat het alweer mis met dat ellendige ticketsysteem. Dus mag Siggie morgen weer heel vroeg zijn bedje uit. Gelukkig is er al een klein medewerkersfeestje in 1 van de bioscopen om van mijn chagrijn af te komen. Voor het eerst sinds weken zie ik weer wat filmpjes. Absolute aanraders qua korte film: De sluikrups, Bad Luck, Roadkill en Tonino. Alle vier erg sterk, grappig en goed gefilmd. En allemaal nog dinsdagavond om 22.00 te zien.
Het wordt wel veeeeel te laat.

Dinsdag 1 oktober
Na 3 uur slaap word ik wakker gebeld door 2 bioscopen. Siggie heeft het probleem nog niet weten te onderscheppen, en drie films starten zonder dat de kassa’s open kunnen. Gelukkig gaat het niet om opzienbarende aantallen, en voornamelijk om bezoekers met Passepartout of gastenpas.
Tot mijn grote verbazing zie ik in de interne festival(roddel)krant dat Computer Hans inderdaad succes heeft bij de vrouwen en lijkt hij zowaar een huwelijkskandidate gevonden te hebben. Zou internet dan toch helpen om bekendheid te verwerven?

Jeetje meldt glimmend van trots bij de koffie dat zowel Katja Schuurman als Egbert-Jan Weber in Jeetje’s Jeugdsoos zijn geweest. Bekende mensen zijn aan mij niet zo besteed. Als ik ’s avonds met Siggie het rondje langs de bioscopen doe zie ik onze festivaldirectrice staan. Dan is er altijd ‘iets belangrijks’geweest. Als ik haar vraag wat er vandaag was zegt ze “De vierde man”. “Ah, met Paul Verhoeven er zelf bij” weet ik me te herinneren. Waarop ze me terug fluistert “Ja, die staat naast me”.
Als ik mijn onopmerkzaamheid even later aan Siggie vertel moet hij grinniken:
“Heb je Reneé Soutendijk wel herkent dan?” - “????”
“Die stond naast Paul.” - “Oh.”
“En Thom Hoffman dan?” - “Oh, was die er ook?”
“Ja, die stond daar weer naast….”
Zo wordt het natuurlijk nooit wat met roddels voor dit verhaal als ik zelfs de bekendste Nederlanders niet eens herken…

Woensdag 2 oktober
De laatste dag van het festival. Het vreemde is dat de kassa eigenlijk alleen maar open is voor info, galakaartjes en de verkoop van wat boeken. Desondanks zijn de dames er toch nog druk mee. Een ander leuk artikel dat we verkopen: een kleine uitvoering van het Gouden Kalf. Er zijn er een aantal verkocht, wellicht aan teleurgestelde filmmakers die zo toch nog een kalfje in huis halen. Een meneer is erg geïnteresseerd, en wil van alles weten over de mini-kalfjes. Ondertussen staat zijn vrouw druk gebarend en nee-schuddend naar de kassadame te kijken in de hoop dat zij hem afhoudt van zijn voornemen.

’s Middags zie ik eindelijk kans om ook een filmpje te pakken, en geniet ik van het Animatiefilmprogramma van eregast Paul Driessen. Die samen met Herr Mans ook persoonlijk aanwezig is om uitleg te geven bij zijn filmpjes. Die persoonlijke touch maakt het Filmfestival toch wel bijzonder. Als je normaal naar de bioscoop gaat krijg je nooit aangename voorfilmpjes of een leuk praatje van de maker van de film.

Verder minimaal twee verwarde mensen vandaag: een persoon probeerde telefonisch te reserveren voor gisteren. Een ander zorgde voor rumoer tijdens een premiere: na afloop komt een rijpere vrouw met zwaar Duits accent en uitgedost in uitzinnige zwarte kleren tierend de bioscoopzaal uit: “HET IS EIN SKANDE ! DEZE FILM MAG NICHT MEER VERTOOND WORDEN”. Ze blijft net zolang schreeuwen totdat de rest van de bezoekers op minimaal 10 meter van haar af gaat staan. De bedrijfsleider vindt dit duidelijk te ver gaan en stapt rustig op haar af: “Mevrouw, de mensen hebben last van u”
“LAST?? LAASST??? ICK HAT LAST VAN DIE FILM !!!”
Waarop je je afvraagt waarom ze de film überhaubt heeft uitgekeken. Na nog enige pogingen van de bedrijfsleider om de vrouw tot bedaren te brengen heft deze uiteindelijk met veel wapperende gebaren haar armen ten hemel en besluit met “THEAAAAATEERRRRRRR”. Waarna ze weggaat.

Als ’s avonds om acht uur de kassa dicht gaat ben ik stiekem wel blij dat de klus er bijna opzit. De zolen van mijn tandvlees zijn namelijk bijna versleten. Uiteindelijk duurt het nog tot 2 uur ’s nachts voordat alle gegevens zijn verwerkt, en alle spullen zijn opgeruimd. Uit de cijfers blijkt dat deze editie van het filmfestival een goed succes was qua bezoek en omzet. De kaartverkoop blijkt behoorlijk gestegen ten opzichte van 2001. Dat mag gevierd worden. Maar uitgerekend op deze laatste avond laat de portier van de Nacht-hangout ons niet meer binnen om half 3. “de bar is dicht”. Terwijl we al onze collega’s nog vrolijk binnen zien praten en dansen druipen we woest af. Gelukkig had ik in een voorzienende blik nog het nodige bier gekocht van Ted de Bouwer, en sluiten we het festival af in de tent. Diep in de nacht komt Computer Hans ook nog even langs. Met alweer een andere vrouw! Ditmaal een vrij spraakzaam type dat ons en passant nog een aardig verhaal vertelt over een van de meest geliefde popzangers van Nederland. Die een ontzettende passie heeft voor naaldhakken en nylonkousen. Om zelf te dragen. Dat soort verhalen maken nachten leuk en lang.

Donderdag 3 oktober
Had een vrije dag moeten zijn. Maar omdat de kassaploeg zo’n leuke ploeg mensen is die zich vrijwillig inzetten heb ik een kassa-uitje georganiseerd. Met toestemming van Bob the Producer heb ik een handjeklap-ruil gemaakt met de PR-dame van de grootste poptempel van Utrecht. Zij een galakaartje voor morgen, en wij met zijn allen naar het hippe Le Peuple de l’Herbe. Nadat het kassagezelschap eerst wat onwennig elkaar in deze nieuwe omgeving aankijkt krijg de Franse hiphop/dance crew krijgt er na een paar biertjes goed de beweging in bij iedereen. Het wordt laat en gezellig.

Vrijdag 4 oktober
Het Nederlands Film Festival eindigt natuurlijk pas officiëel met de uitreiking van de Gouden Kalveren, en aansluitend het Filmbal. Wie welke Kalfjes heeft gewonnen stond uitgebreid in de kranten, dus dat ga ik hier niet nogmaals herhalen. Een snelle polsing leerde me dat de meeste mensen het eens zijn met de keuze. Alleen had ik zelf graag een andere film beloond zien worden met een Kalf voor de beste korte film.

Zo’n Filmgala lijkt vreselijk belangrijk: Bijna iedereen hijst zich in driedelig pak of galajurk. Veel kijken en bekeken worden. Persoonlijk vond ik het niet zo’n geweldig feest. Tot mijn grote genoegen vonden ook de aanwezige kassadames het kassa-uitje gisteren veeeel gezelliger.

Maandag 7 oktober
Is er nog een algemeen medewerkersfeest. En dat is gelukkig weer ouderwets gezellig. Ik laat mijn DJ-kunsten horen, en Bob the Producer speelt met Jeetje, Johnny de Kermisbaas en Ed de Sjouwer een paar bekende deuntjes. Een mooie afsluiter van weken van hard werken. Wellicht tot volgend jaar.

Mike B.

naar vorige afleveringen