Terug
naar overzicht
De Engelse pianist Leslie Howard is voor het label Hyperion sinds enkele jaren bezig met het op CD zetten van alle pianomuziek van Franz Liszt. Deze gigantische onderneming kan tot nu toe zeker geslaagd worden genoemd. Howard is een uitstekend musicus en verder is hij uit het juiste hout gesneden om een project als dit tot in de puntjes te verzorgen. De begeleidende teksten bij de CD's zijn van hemzelf en bewijzen dat hij zijn wetenschappelijke instelling op ideale wijze koppelt aan zijn liefde voor Liszt.
Inmiddels is Howard toe aan de zestiende (!) aflevering. Het gaat ditmaal om een transcriptie van de "Bunte Reihe", een werk voor viool en piano van de componist Ferdinand David (1810-1873). David is de man die Mendelssohn nog geassisteerd heeft bij de realisatie van diens beroemde vioolconcert waarvan hij ook de eerste uitvoering gaf. Verder is hij alleen nog bekend als de maker van studiemateriaal voor de violist.
De "Bunte Reihe" is een verzameling van vierentwintig voordrachtstukken die alle toonaarden bestrijken, beginnend met C majeur, vervolgens C mineur en, zo stijgend, eindigend met een stuk in B mineur. Howard plaatst deze muziek, niet onterecht, in de buurt van Schumanns Kinderszenen en Mendelssohns Lieder Ohne Worte. Bij titels als "Kinderlied" en "Gondellied" wordt dat wel heel duidelijk. De gedachte van Liszt om deze muziek te bewerken voor piano solo mag zeer gelukkig worden genoemd. Misschien komt de subtiliteit van deze muziek zo zelfs beter tot zijn recht dan in de oorspronkelijke versie, die geen blijvertje is gebleken. Het geheel eindigt met een variatie van Liszt over het negentiende stukje uit de cyclus, "Ungarisch". De variatie is een duidelijke streep onder het werk, en veel minder bescheiden dan het stuk waarmee David zijn werk afsloot. Het is wel meer naar de geest van de tijd, waarin bijvoorbeeld Schumann zijn cycli ook graag voorzag van een pakkend slot.
Howard speelt deze muziek met grote charme en toewijding. De technische obstakels neemt hij zonder moeite, ook waar in gerepeteerde noten (voor viool is deze techniek makkelijker dan voor piano) de viool oorspronkelijk de boventoon voerde. Bijzonder fraai is ook de verwezenlijking van het meerstemmige spel, dat Liszt in de bewerking heeft weten te handhaven. Zonder dat nù al gesteld mag worden dat hier sprake is van een ideale uitvoering, is Howard een uitermate geschikte pleitbezorger van deze muziek. Misschien kan het soms nóg subtieler of expressiever, maar het is in ieder geval zeer plezierig luisteren naar zijn bezielde spel. Howard verdient niets dan lof voor zijn grondige inspanningen ten bate van deze te weinig bekende muziek.
Voorlopig blijft deze opname voor publiek èn musici anno 1992 een eerste en enige kennismaking met deze muziek. Howard schrijft in zijn commentaar dat een heruitgave van de Bunte Reihe in de pianobewerking voorlopig nog op zich zal laten wachten. Deze muziek zullen we dus helaas ook nog niet horen op het Liszt-concours in mei, te Utrecht. Maar een prettige kennismaking vormde deze vertolking door Howard zeker!
PAUL VAN DEN BELT