Wie was Emmylou Harris ook alweer, dacht ik toen ik ergens haar nieuwste cd zag. Een folk zangeres uit de vroege jaren zeventig, en verder kwam ik niet, nooit meer wat van gehoord. Ze kan nu goed 55 of 60 zijn, geen idee. De hoes foto laat haar én profile zien, een heel mooi grijs geworden vrouw. Bij beluistering van haar laatste cd 'Stumble into Grace' ben ik totaal overstag gegaan en roep jubelend van de daken, dat ik betoverd ben door haar, muziek, zang, tekst, fantastisch. Liederen over grote gevoelens en tijdloze liefdes zoals bijvoorbeeld in het tweede nummer, 'I will dream':
Wanneer jouw
vuur stervende is
En het laatste licht wat je zult herkennen
Zal het licht zijn dat ik voor jou bewaarde
Het is geen gewone 'sterrenliefde'
Ik zie precies
waar je bent liefste
Niemand anders kan deze liefde zo ver laten uitstralen
Om jou veilig te loodsen. Ook al zeg je dat je me niet wilt.
Een
vleug middeleeuwse, vrolijke folk kom ik tegen in 'Little Bird'
waarbij je, als je mee neuriet, steeds met de maat in de war
komt. Maar zij niet, de voortreffelijke vrije en creatieve muzikanten
om haar heen geven de liederen zoveel mee aan muzikaliteit, creativiteit
en alles spelen zij ten dienste van het lied.
Dat Emmylou zich goed bewust is van het Amerika van vandaag hoor
je in 'Babylon'. Over siliconen, klonen en meer moderne verminkingen
van het leven geeft duidelijk ze haar mening. Aan het einde van
het lied vraagt ze de jonge mensen hun lied te zingen om de aarde
te helen. 'A way out of this dark, we make our own heaven and
hell'
Ook zij heeft
begrepen dat het een mensen taak is woorden te zingen om de aarde
te eren. (Terzijde, zie ook het boek van Masuru Emoto, 'Boodschap
van Water')
Deze cd geeft een beeld van de andere kant van Amerika, Emmylou
zingt helder, is creatief, krachtig, wijs geworden. Het gevolg
is dat je pure waarheid, echtheid voelt als ze zingt.
Zij heeft op muzikaal gebied het niveau van Van Morrison en Dylan
in hun beste tijden, ook zoekers en mystici van onze tijd, maar
bij Emmylou krijg je het gevoel dat ze nog beter in staat is
te luisteren naar haar hart.
Mijn favoriete nummer op deze plaat is 'Evangeline'. Steeds als
ik denk het nummer door te hebben verschijnt er een onverwachte
wending die mijn ziel in verbazing naar adem doet happen, zo
schoon.
'O Evangeline,
So you sleep with none,
You wake with the ghosts'.
De ook op leeftijd
zijnde zusjes Anna & Kate McGarrigle zingen hier en daar
mee en laten hun wijsheid nog eens horen in 'Plaisir de Amour',
(één moment van oprechte liefde kan je een leven
lang doen lijden!) Het klinkt alsof het bij je thuis is de kamer
gezongen wordt.
De cd besluit met 'Cup of Kindness' met de prachtige
tekst over hoe je een leven lang kunt
zwerven over zee en bergen, en andere landen bezoekt om wijsheid
te vinden. Tenslotte kom je tot de ontdekking dat zij al die
tijd naast je gestaan heeft.
Conclusie, ga die cd halen en deel je leven met haar, deel de
rijkdom van een vrouw die haar eigen liederen doorleeft, schrijft
en op unieke wijze zingt.
Heb haar lief, ze wijst ons een weg naar echtheid en waardigheid.
Paul Vens