In eigen beheer een boek uitgeven is een avontuur. Maar weinigen zullen het op zo'n avontuurlijke manier doen als Yoyo (Olivier) van der Kooi. Ze ging met haar digitale manuscript in haar bagage naar Indonesië. Drie weken lang combineerde ze werken met genieten van het land en kwam medio januari met een koffer met boeken terug in Nederland waar ik al snel een exemplaar kreeg overhandigd.

Ik heb het boek letterlijk stuk gelezen; de 50 meegenomen exemplaren waren eigenlijk nog niet klaar zodat bij het lezen elke omgedraaide pagina los kwam te zitten.
Dat maakte het genieten van het boek er niet minder om. En ook de typografische fouten konden mijn leesplezier niet bederven.

Lieve Yoyo, altijd bereid tot en ervaren in zelfonderzoek, schreef me:
Fijn dat je zo hebt genoten van het boek. En ja, echt jammer van al die typografische fouten. Daar kan ik van in elkaar krimpen van spijt. Heb me echt in de luren laten leggen door mijn obsessie om toch alvast wat exemplaren mee te nemen naar hier - in plaats van rustig een paar dagen uit te trekken voor het doornemen van de dummy en alvorens het groene licht te geven voor het drukken en dan te wachten tot maart
Al had ze dat gedaan, dan waren er ongetwijfeld nog foutjes blijven staan. Je kunt je eigen schrijfsels simpelweg nooit goed genoeg corrigeren. Lezers van dit e-zine zullen ook nog wel eens een (type)foutje in mijn stukken gevonden hebben sedert mede-eindredacteur Harry zich heeft teruggetrokken... Soms vind ik ze alsnog. Maar een gedrukt boek kan niet gecorrigeerd worden zoals je met digitale publicaties wel kunt.. Het blijft jammer dat ook deze eigen beheer uitgave mank gaat aan het ontbreken van een goede eindredactie.
Maar genoeg over mijn stokpaardje.

Het is namelijk niet alleen een eigen beheer uitgave, het is ook 'gewoon' een prachtig boek. Yoyo heeft een heldere schrijfstijl en het boek wemelt van de subtiele humor. En wees gerust: de exemplaren van de eind maart gearriveerde oplage zullen niet zo makkelijk stuk te lezen zijn ;-)

Levensverhaal
Yoyo heeft een originele mix gemaakt van haar levensverhaal ('uit het leven gegrepen'), achteraf visies daarop en beschouwingen over het leven en samenleven. Dat alles ingedeeld in 8 hoofdstukken die overeenkomen met de chakra's en eerste 8 levensfasen. Daarbij slaagt ze er goed in het persoonlijke in een breder perspectief te plaatsen en ervaringen uit haar eigen leven te bezien vanuit universele levensvragen.

Het leven van deze in de hongerwinter van 1944 geboren kunstenares die in 1981 de eerste prijs voor de Europese schilderkunst won (bij Les Arts en Europe in Brussel), vertoont net als dat van veel van haar generatiegenoten een lange zoektocht naar heelwording. Maar Yoyo gooide daar nog een schepje bovenop, o.a. door in 1979 sinnayasin te worden van Baghwan Shree Rajneesh (nu 'Osho') en ook andere goeroe's en diverse trainingen te volgen, zoals Deva Hanna en een Avatartraining.
Tegenwoordig is ze zelf een beetje een goeroe.
Met haar Stichting 'Meer Mensen Mens' ontplooit ze diverse activiteiten gericht op individuele heelwording waarbij ze inmiddels ook een eigen aanpak heeft ontwikkeld.
'Flowering' noemt ze de eclectische aanpak van haar trainingen en wie daar wel eens kennis mee gemaakt heeft zal kunnen beamen dat haar aanpak bijzonder effectief is. Niet in de laatste plaats door de levenswijsheid en -vreugde die ze zelf uitstraalt bij alles wat ze doet en de liefde en compassie die ze overdraagt tijdens de sessies van de 'flowering' trainingen.

Niet voor niets siert een bloem haar boek. Door de titel 'bloeien in de bagger' is eindelijk de symbolische betekenis van de lotus tot me door gedrongen hahaha. De Lotus is de oosterse variant van onze waterlelie. Die ook zijn wortels in de bagger heeft.

Sommige beschouwingen in het boek zijn complete essays.
Eén van de mooiste vind ik persoonlijk die over

Onderwijs, wetenschap en maatschappij (vanaf blz. 69)
Ik koos daarvan een aantal fragmenten:

(..) wetenschap is mijns inziens precies wat het woord zegt: 'weten op de schap'.

De paradox is dat onze snel toenemende kennis en de zich alsmaar sneller ontwikkelende technologieën die daaruit voortvloeien ons enerzijds veel goeds hebben gebracht op vrijwel alle levensgebieden, maar anderzijds onder meer geleid hebben tot de perfectionering van moordend oorlogstuig waar angstige, verbitterde of hebzuchtige naties hun 'vijanden' mee kunnen bedreigen of uitroeien - en tot een onverzadigbare consumptiedrift die ons doen en laten beheerst, waardoor wij vergeten zijn wie wij zijn en waar het in essentie om gaat.

Het Rationalisme, waarvan Immanuel Kant in de 18e eeuw met zijn 'Kritik der reinen Vernunft' een typische exponent was, heeft onze westerse wereld lange tijd gedomineerd. Het 'verlichte' denken van Kant, dat voornamelijk gebruik lijkt te maken van de linker hersenhelft, vormt ook nu nog de basis van onze moderne wetenschap, die stoelt op de 'objectieve' waarnemingen, metingen en interpretaties van onderzoekers (die bij hun onderzoek steevast één ding buiten beschouwing laten: het geconditioneerde subject- de waarnemer zelf).

Pas recentelijk begint men er achter te komen dat materie de neiging heeft om zich te gedragen overeenkomstig de verwachtingen van de waarnemer, die onvermijdelijk beïnvloed wordt door zijn programmering. Zo schijnen de kleinste deeltjes zich onder de microscoop als golfjes te gedragen wanneer een aanhanger van de golftheorie kijkt, terwijl die golfjes zich onmiddelijk tot deeltjes transformeren op het moment dat een 'deeltjesgelovige' zijn blik erop werpt.

(...)
Hoewel alle 'feiten' die door wetenschappers worden aangetoond op den duur dus weer ingehaald c.q. onderuit gehaald worden door de eigen ontdekkingen of die van collega's en volgende generaties, hebben we niettemin de neiging om ze een tijdlang te hanteren als 'waarheden': wij hebben immers houvast nodig, verloren als we ons voelen in dit minuscule uithoekje van het oneindige universum, Door het analyseren en empirische/monologisch beschrijven van de wonderlijke waarneembare werkelijkheid geloven we ooit het mysterie van het bestaan te kunnen doorgronden en beheersen.
We vergeten daarbij dat we nooit meer dan de buitenkant, de oppervlakte, de verschijningsvorm kunnen meten en verklaren.
We kunnen bijvoorbeeld wel de samensteling en de verschillende functies van de hersenen achterhalen en omschrijven, maar wat er gedacht en ervaren wordt - de innerlijke beleving die verbonden is met de hersenactiviteit- kunnen we niet te weten komen, tenzij wij in dialoog gaan met de persoon van wie die hersenen zijn. En omdat de innerlijke beleving per definitie subjectief is, kan de 'waarheid' ervan nooit wetenschappelijk worden aangetoond, hoewel hij voor de persoon zelf volstrekt evident is.

(..)
De werkelijk gedrevenen worden op hun beurt wetenschappers, die besluiten hun leven te wijden aan het toetsen en uitdiepen van althans een fractie van de 'feiten'. Niet zelden komen zij aan het eind van hun leven tot de ontdekking dat ze nog niet aan het begin staan van het oplossen van het mysterie en dat zelfs de meest harde feiten bij nadere beschouwing eveneens vallen in de categorie van de voorlopige aannames. Verder lijkt het erop dat de verhouding tussen wat we weten, wat we nog niet weten (maar ooit te weten zullen komen), en het onkenbare (dat wat ontsnapt aan onze mentale cognitie) steeds gelijk blijft.

En uiteraard relateert zo'n beschouwing aan de persoonlijke verhalen uit haar 'leven gegrepen':
Blz. 73:
Ik vond bijna alles wat er te leren viel boeiend, maar lezen spande de kroon (overlevingsstrategie: vluchten in fictie). Het was mijn manier om af en toe te ontsnappen aan een wereld waar dierbaren zomaar verdwijnen en zekerheden niet bestaan.

Het slot van het 'essay '
De roep van de meester
geeft mijns inziens de rode draad in dit boek en Yoyo's leven aardig weer:

Blz. 220:
Samenvattend kunnen wij concluderen dat wij allen voor onze ontwikkeling tot 'volledig menszijn' door de bewustzijnsvernauwing van persoonlijke overtuigingen, oordelen en de pijnlijke situaties die daaruit voortvloeien heen moeten om - al dan niet met hulp van buitenaf - de tegendelen in onszelf en in de wereld te kunnen herkennen als twee kanten van dezelfde medailles en met elkaar verzoenen. En dat als wij onze persoonlijke drama's hebben opgelost en klaar zijn voor het betreden van meer universele dimensies, de Meester - voor zover wij die nodig hebben - als vanzelf op ons pad verschijnt.

Yoyo's eigen innerlijke meester heeft haar al ingefluisterd dat er vroeg of laat een 2e editie van dit boek zal verschijnen. Dat zou mij niet verbazen.


Marja Oosterman
maart 2012


Bloeien in de bagger - Yoyo van der Kooi
Gebonden luxe-uitgave met een hard cover, gold embossed. 255 bladzijden, met 32 illustraties in full color, w.o. afbeeldingen van haar schilderijen
ISBN 978-90-818541-0-8
Bestellen: € 25 (inclusief € 5,- bestelkosten) op ING-rekening 4454106 t.n.v Laborint, Arnhem
Meer informatie op Yoyo's website