Drukke tijden, wie heeft ze eigenlijk niet? Alleen dringt het soms tot je door, dat het standaard antwoord op de vraag: "Hoe gaat het?" verandert onder de mensen. In plaats van het antwoord: "goed", zeggen we nu meestal: "druk". Geen goede ontwikkeling.

Maar ook in drukke tijden, zo ongeveer continu tegenwoordig, kun je zo genieten van hele kleine momenten. Je kind, die voor het je handkus beantwoord, wanneer je zegt dat je gaat werken en afscheid neemt; genietend van een kus van je geliefde; een kopje van de kat die je hemels aan zit te kijken bij een aai; de lucht aan het begin van de herfst die de meest wonderlijke kleuren laat zien, dat je denkt, wow …Wat is het toch belangrijk dat we die momenten koesteren.

Ik las een stukje in een magazine, waarin staat dat er voor kinderen op steeds meer scholen yoga beoefend wordt. Dat maakt me blij. Het leert de kinderen naar hun lichaam luisteren, te mediteren, te luisteren naar hun innerlijke stem, naar de stilte.

Hoe graag willen we onze kinderen meegeven dat stilte ook heel fijn kan zijn. Wanneer is het nu nog stil in huis? De computer zoemt in een hoekje van de kamer, want deze staat tegenwoordig altijd aan. De tv-geluiden wellicht als achtergrondmuziek; het zingen, piepen of trillen van de telefoon diverse keren, want "we" moeten wel bereikbaar blijven. Uitzetten lijkt een doodzonde! Kinderen die buiten denken dat niemand ze kan verstaan en dus heel hard moeten schreeuwen naar elkaar; de buurman is altijd aan het verbouwen, lijkt wel en dan, ineens…… Betrap ik mezelf erop dat ik op bed lig, met oordoppen in en een oogmasker op om me tegen het licht te beschermen. Dan dringt het door, ik heb zwaar behoefte aan stilte, mijn zintuigen worden continu overprikkeld, nagenoeg onverdraagbaar! Hoe kan een mens helder blijven denken, met altijd maar geluiden en beelden om zich heen. Geven wij dat onze kinderen mee? NEE, dat wil ik niet! Ik wil dat mijn kind ook van de stilte kan genieten. Niet dat het klaagt aan de eettafel 's avonds, dat het zo stil is wanneer er niemand praat en er geen muziek aanstaat. Ik wil voor mijn kind dat hij de rust waardeert, er respect voor heeft, zodat hij in balans blijft tegen alle geluiden en beelden om hem heen. Ik wil hem leren dat stilte ook heel vredig en harmonieus kan aanvoelen. Dat een blik naar elkaar al voldoende communicatie kan zijn.

Hoe pak ik dat aan? Daar is maar 1 antwoord op. Ik, als ouder, wij, als ouders, moeten het voorbeeld geven. En dat zal voor menig persoon al een enorme uitdaging zijn.

Doe je met me mee?
Jij, die dit leest.
Jullie, die dit lezen.
Laten wij beginnen om weer rust in huis te brengen. Telefoon uit, tv uit, computer uit en buurman! Klussen kan morgen ook nog.


Carola Hirt
(8/2008)

De illustratie is het schilderij 'Stilte' van Marijke Vonk