Misschien is op dit moment het Oldambtster Muziekfestival, dat in het laatste weekend van augustus voor de derde maal plaatsvond, wel het best bewaarde geheim van Zuid-Oost Groningen. Nog wel.
Als het aan de burgermeester van Bellingwedde ligt zal dat -blijkens zijn voorwoord in het programmaboekje- snel veranderen. Het festival verdient de aandacht van een nog breder en vooral groter publiek, begrijp ik uit zijn woorden.
Of de initiatiefnemers en organisatoren dat ook vinden is mij niet bekend.
Feit is wel dat het een festival van internationale allure is. Feit is ook dat dit jaar voor het eerst enkele concerten waren georganiseerd buiten de spil waar het festival om draait: de woonboerderij van mezzo-sopraan en internationaal vermaard operadiva Gail Gimore, een paar kilometer buiten de bebouwde kom van Bellingwolde.
Voor de gelegenheid was de deel ingericht als concertzaal en in het schitterend aangelegde park naast de boerderij stonden enkele grote en kleinere partytenten, waar gegeten en gedronken kon worden.

Drie zaken maken dit festival zo uniek: de bijzondere plek, de grote variatie aan muziekstijlen en de deelname van regionaal, nationaal en internationaal min of meer bekende musici en zangers.

Die variatie maakte het slotconcert op zondagavond tot een bijzondere ervaring.
De gastvrouw Gail Gilmore zong een aantal Gershwin-songs, begeleid door de Duitse pianist en componist Andreas Bügel, met wie Gilmore vaker samenwerkt.
Juist de vertolking van de mezzo-sopraan maakte weer eens duidelijk hoezeer de muziek van George Gershwin geworteld is in de zwarte Amerikaanse muziek, jazz en spirituals.

De Amerikaanse Olivia Detante (als vertolkster van meer klassieke muziek vooral bekend als Deborah Olivia Bowman) vervolgde het concert met een aantal zeer uiteenlopende liederen, variërend van ballads tot jazz. Detante heeft een groot stembereik en schakelde moeiteloos over van een ingehouden gezongen ballad als 'Just a smile away', naar een uitbundige gospel als 'This little light of mine', waarmee ze haar bijdrage aan de avond afsloot.
Haar optreden was voor mij persoonlijk de grote verrassing van de avond.

Na een korte pauze was het de beurt aan Latijns-Amerikaanse muziek van de uit Groningen afkomstige Carlos Gomez Band. Gomez werkt met een wisselende bezetting. Op dit concert was dat een trio, dat het hele scala aan muziek meer dan uitstekend beheerste, van merengue en salsa tot aan de bolero en cumbia.
Of het aan de tijdstip van de avond lag weet ik niet, maar ondanks het enthousiasme van de bandleden en de altijd uiterst dansbare en aanstekelijke muziek lukte het, ook na enkele uitnodigingen, maar met moeite om een paar voetjes van de vloer te krijgen.
Aan Carlos Gomez and his Latin friends heeft dat volstrekt niet gelegen.

Na een tweede onderbreking volgde het klapstuk van de avond, aangekondigd als een Jazz Sesjun van Hans Dulfer & Band.
Van Dulfer is bekend dat hij de benaming Jazz een labeltje vindt, waarin hij zich niet laat vangen. In zijn lange carrière heeft hij ongeveer alle genres beoefend en ook op het concert was er van wat veel mensen misschien verstaan onder authentieke jazz geen sprake.
Maar Dulfer is een virtuoze saxofonist en met de ondersteuning van o.a. synthesizer klanken en stevige discodreunen eindigde de avond in een echt feestje: party time dus.
En ditmaal werd er wel enthousiast geswingd en gedanst.

Al voor het concert had ik me afgevraagd hoe het mogelijk was dat op een muziekfestival met een internationale bezetting de toegangsprijzen zo laag waren. In haar welkomstwoord legde Gail Gilmore dat uit: alle musici en zangers verleenden belangeloos hun medewerking. Ze ontvingen geen gage maar deden mee 'as friends', zoals ze het uitdrukte.
Alleen al daarom dient de vraag zich opnieuw aan of het Oldambtster Muziekfestival nou echt zoveel bekender in den lande (of twee landen, Duitsland en Nederland) moet worden en meer publiek aantrekken.
Het zou de betrekkelijke intimiteit van het hele gebeuren ongetwijfeld ernstig in gevaar brengen, want de boerderij was nu al zo goed als vol.
Nee, wat mij betreft mag het een feestelijke muzikale ontmoeting blijven van 'vrienden onder elkaar'.

Vriescheloo
3 september 2004

Harry Fleurke

Het Oldambtster Muziekfestival wordt georganiseerd door de Stichting Muziek Promotie.