Bruggenbouw

terug	BRUGGENBOUW De oproep viel deze zaterdag in mijn bus nadat ik er van te voren ook al via Sterspotjes en verschillende kranten op geattendeerd was. - Dat is een goede manier van aandacht vragen voor je zaak - dacht ik nog betrekkelijk buitenstaanderig, maar welwillend en toen ik begon te lezen, laaide dat vonkje welwillendheid op tot een golvend vuur in mijn buik en maagstreek. - Jouw zaak? - - Mijn zaak! - - Wat zeg ik? - - Ons aller zaak! - In de bijgesloten brief lees ik, dat in Johannesburg van 26 augustus tot 4 september een VN-top plaatsvindt over duurzame ontwikkeling (de World Summit on Sustainable Development-WSSD) Milieudefensie wil de wereldleiders in Johannesburg een krachtig signaal geven: Handel kent Grenzen luidt dit signaal. De brief benadrukt nog eens het belang van duurzame ontwikkelingen. Tien jaar geleden kwam er in Rio de Janeiro bitter weinig terecht van de daar gemaakte plannen. Integendeel. De afgelopen tien jaar werden gekenmerkt door 'economische globalisering en vrijhandel, waar vooral de arme landen in snel tempo onder te lijden kregen', meldt Milieudefensie en het wil nu eindelijk resultaten zien van deze volgende poging om de wereld gelukkiger te krijgen. Dus: 'bindende afspraken over milieu en mensenrechten als voorwaarde voor handel' luidt het prangend advies. Deze brief, waarschijnlijk hebben de meesten van u hem gekregen, vertelde mij, toen mijn innerlijke verontwaardiging het hoogtepunt had bereikt, hoe ik mee kan werken aan het herstel of behoud van de leefomgeving van ons allemaal. Eerst werd mij dit duidelijk gemaakt door het bij de brief ingesloten handel kent grenzen-kaartje waarop een jong mens het al roept: BRUGGENBOUWERS GEZOCHT! Zaterdag 31 augustus, 13.00 uur, op de Dam in Amsterdam. Want we kunnen natuurlijk niet met z'n allen naar Zuid Afrika gaan, dus met mijn hulp bouwen 'we' op de Dam de JohannesBrug. Dit is een symbolische brug naar Zuid Afrika's Johannesburg en ik kan er al mijn wensen, klachten en tips op kwijt. Schrijven, schilderen, een collage maken, alles kan. Het kaartje vertelt ook van de live-verbinding met Johannesburg, die tot stand zal worden gebracht als de brug klaar is. en de brief besluit met: uw komst is echt belangrijk! En daar ga ik al. Nog net geen tranen, maar ik ben geraakt door de noodzakelijkheid, die uit deze oproep spreekt en weet tegelijkertijd al bijna zeker dat ik niet zal gaan. Buitenspel gezet zal ik ook deze actie weer eens grotendeels aan me voorbij moeten laten gaan. 'Maar geld geven mag natuurlijk ook', suste het kaartje vlug. 'Dat geld wordt dan gebruikt voor de bouw van de Johannesbrug en voor de organisatie van de manifestatie.' Nu vraag ik even ruimte voor het gedeukte stukje in mijzelf. Want ik kwam er door deze brief achter, dat het juist deze deuk is, die mij er vooral van weerhoudt te gaan. - Zie je nou wel, geldgeven is bijna de enige actievorm waaraan jij je in de afgelopen 19 jaar aan heb gewaagd. kunnen wagen - fluisterde de deuk me in. - Want je bent toch nog niet vergeten, hoop ik, dat jou 19 jaar geleden bijna alle andere vormen zijn ontnomen door een nooit gevonden virus? - Berustend boog ik mijn hoofd. O ja. De stem van de deuk liet me niet zomaar met rust. - Ben je soms vergeten, dat je in het begin bijna niets meer kon en nooit meer alles van daarvoor? - Dat moest ik ook beamen.Ik leerde veel dingen weer opnieuw, veel dingen waren echter voorgoed weg. Eén hiervan is lopen. En dan kom je, als je in een rijk land woont, meestal in een rolstoel terecht en als je dan ook nog wat andere mankementjes vertoont, dan demonstreer je niet meer en dan bouw je geen enkele brug meer mee en laat je jezelf ook niet meer vastketenen aan een boom. Dan hoef je ook niet meer, wat zeg ik? Het hoort niet! Het wordt je ernstig afgeraden door de maatschappij, die jou je rolstoel gaf en door je eigen deuk, die je steeds weer pijnlijk herinnert aan je eigen onvermogens mocht je die even vergeten. Dan kan je nog wel voor spek en bonen meedoen, dus geld geven als je dat tenminste hebt. - Maar dit is in veel gevallen niet zo voor gehandicapten - voegt mijn deuk hier nog aan toe. In de begindagen van de handicap demonstreerde ik nog wel eens lijflijk, maar deze vorm van actiebereidheid verdween grotendeels toen een aardige dame van het I.K.V. met een kartonnetje in haar hand naar mijn man liep en meewarig in mijn richting kijkend fluisterde: "Zij hoeft zeker niet zo'n neutronenbommetje?" - Nee, natuurlijk hoefde ik dat niet, maar het kwam er toch - brak mijn deuk in. Veel, heel veel zaken, die niet voor jou hoefden, zijn er in de laatste 19 jaar toch gekomen. En ervoor, toen je nog wel ging liggen voor vrachtwagens en luidkeels zong dat DIE BUIK waarop je dan triomfantelijk wees VAN MIJ! WAS, gebeurden die door jou en vele anderen ongewenste zaken toch ook gewoon? Doe toch wat de meesten van ons zullen doen. Kijk T.V. - Gelukkig is de activiste in mij nog niet helemaal dood. Gelukkig kan ik via dit kanaal iedereen nog eens opmerkzaam maken op deze VN-top waarin het er werkelijk om spant mensen. Welke wereld gaan we voor onze nakomelingen nalaten? Dit kan ik doen, en ik kan ook nog iets anders doen. Ik kan de aandacht vestigen op heel veel mensen, die die dag best zouden willen gaan, maar dat niet kunnen i.v.m. ziekte, handicap en/of ouderdom. Die raad ik dan aan om, net als ik, eerst eens streng naar hun eigen mogelijkheden en onmogelijkheden te kijken om vooral niet te vroeg tot de conclusie te komen, dat dit niet tot de mogelijkheden gaat behoren. En als het dan werkelijk niet gaat, dan zijn er nog zoveel andere opties dan of naast het schenken van een donatie: Het gesprek in de straat; de organisatie van deze demonstratie vraagt ook of je het raam van je huis, werk, buurthuis met het affiche van Milieubeheer wilt bedekken, het noemen van deze belangrijke 31ste augustus in brieven, e-mails en tijdens telefoongsprekken; laat je zien als Bruggenbouwer door handel kent grenzen op je teeshirt te stempelen; mediteer op vrede vanaf 13.00 uur, heus 10 minuutjes stil naar binnen kijken moet haast wel lukken; of doe vanaf dat tijdstip eens of je al over deze brug bent heen gegaan en stel je dat echt eens even voor zeg! Wanneer je dan toch aan de kant moet staan, doe dat dan tenminste actief. gelukkig wordt door de organisatoren al wel meegedacht over mijn onvrijwillige afwezigheid. Nu die andere onvrijwillige afwezigen nog. In de website staat nog een ander geweldig idee. Omdat ik er van uit ga, dat ook niet iedereen daar zo makkelijk langsgaat, neem ik het in dit stukje alvast op: 'Ontwerp een bouwsteen Je kunt ook thuis een bouwsteen voor de JohannesBrug ontwerpen. Zet je persoonlijke boodschap aan de regeringsleiders in Johannesburg op een liggend gekleurd A4-tje en stuur dit op naar Milieudefensie. De enige voorwaarde voor dit ontwerp is dat het iets met het thema handel kent grenzen te maken heeft. Medewerkers van Milieudefensie zorgen ervoor dat je boodschap op 31 augustus aan de brug komt te hangen. Stuur je bouwsteen naar Milieudefensie, t.a.v. De Brug, Postbus 19199, 1000 GD Amsterdam. 19 augustus 2002 Loes Flendrie Voor toch nog meer info: www.milieudefensie.nl/globalisering

BRUGGENBOUW

De oproep viel deze zaterdag in mijn bus nadat ik er van te voren ook al via Sterspotjes en verschillende kranten op geattendeerd was.
- Dat is een goede manier van aandacht vragen voor je zaak - dacht ik nog betrekkelijk buitenstaanderig, maar welwillend en toen ik begon te lezen, laaide dat vonkje welwillendheid op tot een golvend vuur in mijn buik en maagstreek.
- Jouw zaak? -
- Mijn zaak! -
- Wat zeg ik? -
- Ons aller zaak! -

In de bijgesloten brief lees ik, dat in Johannesburg van 26 augustus tot 4 september een VN-top plaatsvindt over duurzame ontwikkeling (de World Summit on Sustainable Development-WSSD)
Milieudefensie wil de wereldleiders in Johannesburg een krachtig signaal geven: Handel kent Grenzen luidt dit signaal.

De brief benadrukt nog eens het belang van duurzame ontwikkelingen.
Tien jaar geleden kwam er in Rio de Janeiro bitter weinig terecht van de daar gemaakte plannen.
Integendeel. De afgelopen tien jaar werden gekenmerkt door 'economische globalisering en vrijhandel, waar vooral de arme landen in snel tempo onder te lijden kregen', meldt Milieudefensie en het wil nu eindelijk resultaten zien van deze volgende poging om de wereld gelukkiger te krijgen. Dus:
'bindende afspraken over milieu en mensenrechten als voorwaarde voor handel' luidt het prangend advies.

Deze brief, waarschijnlijk hebben de meesten van u hem gekregen, vertelde mij, toen mijn innerlijke verontwaardiging het hoogtepunt had bereikt, hoe ik mee kan werken aan het herstel of behoud van de leefomgeving van ons allemaal.
Eerst werd mij dit duidelijk gemaakt door het bij de brief ingesloten handel kent grenzen-kaartje waarop een jong mens het al roept:
BRUGGENBOUWERS GEZOCHT!
Zaterdag 31 augustus, 13.00 uur,
op de Dam in Amsterdam.
Want we kunnen natuurlijk niet met z'n allen naar Zuid Afrika gaan, dus met mijn hulp bouwen 'we' op de Dam de JohannesBrug.
Dit is een symbolische brug naar Zuid Afrika's Johannesburg en ik kan er al mijn wensen, klachten en tips op kwijt. Schrijven, schilderen, een collage maken, alles kan.
Het kaartje vertelt ook van de live-verbinding met Johannesburg, die tot stand zal worden gebracht als de brug klaar is.

en de brief besluit met: uw komst is echt belangrijk!

En daar ga ik al.
Nog net geen tranen, maar ik ben geraakt door de noodzakelijkheid, die uit deze oproep spreekt en weet tegelijkertijd al bijna zeker dat ik niet zal gaan. Buitenspel gezet zal ik ook deze actie weer eens grotendeels aan me voorbij moeten laten gaan.
'Maar geld geven mag natuurlijk ook', suste het kaartje vlug. 'Dat geld wordt dan gebruikt voor de bouw van de Johannesbrug en voor de organisatie van de manifestatie.'

Nu vraag ik even ruimte voor het gedeukte stukje in mijzelf. Want ik kwam er door deze brief achter, dat het juist deze deuk is, die mij er vooral van weerhoudt te gaan.
- Zie je nou wel, geldgeven is bijna de enige actievorm waaraan jij je in de afgelopen 19 jaar aan heb gewaagd. kunnen wagen - fluisterde de deuk me in. - Want je bent toch nog niet vergeten, hoop ik, dat jou 19 jaar geleden bijna alle andere vormen zijn ontnomen door een nooit gevonden virus? -
Berustend boog ik mijn hoofd. O ja.
De stem van de deuk liet me niet zomaar met rust.
- Ben je soms vergeten, dat je in het begin bijna niets meer kon en nooit meer alles van daarvoor? -
Dat moest ik ook beamen.Ik leerde veel dingen weer opnieuw, veel dingen waren echter voorgoed weg. Eén hiervan is lopen. En dan kom je, als je in een rijk land woont, meestal in een rolstoel terecht en als je dan ook nog wat andere mankementjes vertoont, dan demonstreer je niet meer en dan bouw je geen enkele brug meer mee en laat je jezelf ook niet meer vastketenen aan een boom. Dan hoef je ook niet meer, wat zeg ik? Het hoort niet! Het wordt je ernstig afgeraden door de maatschappij, die jou je rolstoel gaf en door je eigen deuk, die je steeds weer pijnlijk herinnert aan je eigen onvermogens mocht je die even vergeten.
Dan kan je nog wel voor spek en bonen meedoen, dus geld geven als je dat tenminste hebt. - Maar dit is in veel gevallen niet zo voor gehandicapten - voegt mijn deuk hier nog aan toe.

In de begindagen van de handicap demonstreerde ik nog wel eens lijflijk, maar deze vorm van actiebereidheid verdween grotendeels toen een aardige dame van het I.K.V. met een kartonnetje in haar hand naar mijn man liep en meewarig in mijn richting kijkend fluisterde: "Zij hoeft zeker niet zo'n neutronenbommetje?"
- Nee, natuurlijk hoefde ik dat niet, maar het kwam er toch - brak mijn deuk in.
Veel, heel veel zaken, die niet voor jou hoefden, zijn er in de laatste 19 jaar toch gekomen. En ervoor, toen je nog wel ging liggen voor vrachtwagens en luidkeels zong dat DIE BUIK waarop je dan triomfantelijk wees VAN MIJ! WAS, gebeurden die door jou en vele anderen ongewenste zaken toch ook gewoon? Doe toch wat de meesten van ons zullen doen. Kijk T.V. -

Gelukkig is de activiste in mij nog niet helemaal dood. Gelukkig kan ik via dit kanaal iedereen nog eens opmerkzaam maken op deze VN-top waarin het er werkelijk om spant mensen. Welke wereld gaan we voor onze nakomelingen nalaten?
Dit kan ik doen, en ik kan ook nog iets anders doen. Ik kan de aandacht vestigen op heel veel mensen, die die dag best zouden willen gaan, maar dat niet kunnen i.v.m. ziekte, handicap en/of ouderdom. Die raad ik dan aan om, net als ik, eerst eens streng naar hun eigen mogelijkheden en onmogelijkheden te kijken om vooral niet te vroeg tot de conclusie te komen, dat dit niet tot de mogelijkheden gaat behoren. En als het dan werkelijk niet gaat, dan zijn er nog zoveel andere opties dan of naast het schenken van een donatie:
Het gesprek in de straat;
de organisatie van deze demonstratie vraagt ook of je het raam van je huis, werk, buurthuis met het affiche van Milieubeheer wilt bedekken,
het noemen van deze belangrijke 31ste augustus in brieven, e-mails en tijdens telefoongsprekken;
laat je zien als Bruggenbouwer door handel kent grenzen op je teeshirt te stempelen; mediteer op vrede vanaf 13.00 uur, heus 10 minuutjes stil naar binnen kijken moet haast wel lukken;
of doe vanaf dat tijdstip eens of je al over deze brug bent heen gegaan en stel je dat echt eens even voor zeg!

Wanneer je dan toch aan de kant moet staan, doe dat dan tenminste actief. gelukkig wordt door de organisatoren al wel meegedacht over mijn onvrijwillige afwezigheid. Nu die andere onvrijwillige afwezigen nog.

In de website staat nog een ander geweldig idee. Omdat ik er van uit ga, dat ook niet iedereen daar zo makkelijk langsgaat, neem ik het in dit stukje alvast op:

'Ontwerp een bouwsteen
Je kunt ook thuis een bouwsteen voor de JohannesBrug ontwerpen. Zet je persoonlijke boodschap aan de regeringsleiders in Johannesburg op een liggend gekleurd A4-tje en stuur dit op naar Milieudefensie. De enige voorwaarde voor dit ontwerp is dat het iets met het thema handel kent grenzen te maken heeft. Medewerkers van Milieudefensie zorgen ervoor dat je boodschap op 31 augustus aan de brug komt te hangen.
Stuur je bouwsteen naar Milieudefensie, t.a.v. De Brug, Postbus 19199, 1000 GD Amsterdam.

19 augustus 2002

Loes Flendrie

Voor toch nog meer info:
www.milieudefensie.nl/globalisering