De schizofrenie van het aardse bestaan
Vanuit het raam van de werkkamer van iemand waar ik op bezoek ben, kijk ik uit over een prachtige laan. Het is een brede laan met parallelwegen, gescheiden door groenstroken met daarin oude bomen, in deze tijd van het jaar ontelbare kleuren van allerlei wilde bloemen en hier en daar ook aangeplante kleurgevers, een beeld, een bankje om van al dat moois te kunnen genieten.
Pas aan
Pas op
Paspop
Ik stel me voor hoe ik daar met mijn hond kan wandelen en genieten van elk bloemetje, elk glanzend blad of grassprietje. En dan even ga zitten op dat bankje, verzonken in mezelf.
Of kijken naar de auto's die voorbij razen en ineens kan ik de stank van de uitlaatgassen ruiken..
Weg mooie droom.
En ik realiseer me dat niet alleen die laan, maar de hele wereld zo is en ik degene ben die bepaal hoe ik er naar kijk; de wereld vol schoonheid, rust, natuur of de wereld vol drukte, razernij zelfs.
Mijn hart hunkert naar de mooie, liefdevolle wereld.
Mijn verstand weet dat ik hier straks weer zal vertrekken en met mijn fiets mijn weg zal vinden tussen alle gevaarlijke drukte.
Mijn gevoel wil nog uren genieten van de heerlijke kruidenthee, het plezierige gezelschap, het mooie uitzicht, maar haar volgende afspraak wacht al bijna weer en dan zal ook ik op weg gaan naar volgende verplichtingen.
Mijn waarneming voelt als een metafoor voor het leven, voor mijn leven.
De bijna schizofrene situatie van je werkelijkheid als mens; de vredige wereld vol schoonheid en liefde die je diep in je zelf met je meedraagt en de wereld van alledag, vol streven en strijd.
Je hele leven kun je mediteren en je zelf deel van Licht en Liefde weten, maar dan gaat toch weer de telefoon of valt een rekening op de mat of gebeurt er wat dan ook wat je weer met de aardse imperfecties confronteert.
Het leven is niet alleen zacht en lief. Ook de Dailai Lama gaf in een interview toe dat de rust en wijsheid die we hem toeschrijven, alleen vol te houden is doordat hij 5x per dag mediteert.
De Dailai Lama is van kind af aan naar zijn rol toegegroeid.
Menig ander mens heeft als kind ervaringen opgedaan die nog vele jaren later hun tol eisen. Je gedrag hebben beinvloed, je houding hoe je in het leven staat.
Dan gaat het niet alleen om wat 'erkende' trauma's zijn; misbruik, geweld, ongewenst zijn enz.. Elk mens krijgt ervaringen te verwerken die hem of haar kunnen afhouden van wezenlijk zichzelf zijn. Simpel, omdat zulke ervaringen besloten liggen in de schizofrenie van het bestaan.
Als kind word je van alles geleerd, maar niet zelden gaat dat ook gepaard met 'afleren'. Vooral afleren om je zelf te zijn. Om je aan te leren je in de wereld te kunnen handhaven.
"Zit niet te wiebelen".
"Eet met mes en vork"
"Peuter niet in je neus".
Het lijken onschuldige opvoedkundige lessen.
Maar hoe klein is de stap naar:
"Doe gewoon!" of "Loop/dans/praat niet zo gek".
En wie kent niet de ervaring dat je een muziekje dat je mooi vond harder zette en werd toegeroepen die 'rotmuziek' zachter te zetten.
Talloos zijn de ervaringen die we al opgroeiend opdoen die als les geven: "pas je aan!"
En dat doen we.
Thuis, op school, in ons werk.
Als we geluk hebben is dat werk dat past bij ons talenten, onze aanleg. Als we geluk hebben vinden we een partner waarmee wederzijdse groei en ontwikkeling de basis vormt van de relatie.
Maar kijk om je heen: hoeveel mensen hebben zo'n relatie?
'Geluk' is iets dat meer zegt over hoe je met je zelf omgaat, dan wat je 'overkomt'.
'Geluk' is meer iets dat aangeeft hoe je in staat bent in contact met je zelf en 'de wereld' te zijn, zonder angsten.
Zonder angst over wat een ander zal vinden van hoe je bent, wat je doet, wat je zegt.
Wie als kind weinig repercussies ervaart, zal gemakkelijker zijn/haar keuzes laten bepalen door wat je zelf voelt dat goed is voor jou dan iemand die weinig basis van liefde heeft ervaren en daardoor minder zelfvertrouwen heeft.
Je eigen innerlijke houding bepaalt hoe je naar de wereld kijkt, hoe je er mee om gaat.
De wereld der mensen is vol situaties die je blijven toeroepen 'Pas je aan!".
En regeringen en andere machthebbers schromen niet om je allerlei angsten aan te praten.
"Angst is het instrument van het kwaad" zei Yvonne Hagenaar in haar radiolezing van 11 mei j.l.
Een mooie lezing die allerlei handreikingen geeft hoe om te gaan met anderen waar je moeite mee hebt, hoe om te gaan met de ellende in de wereld.
Ze citeert o.a. Lao Tse: "Zich bewust zijn van invloed wordt kracht genoemd"
Ik heb er geen woord aan toe te voegen.
Marja Oosterman
Mei 2008
Liedje:
Het is zo stil in mij....
(Van Dik Hout)
Kom bij me zitten
Sla je arm om me heen en hou me stevig vast
Al die gezichten, bekend maar beleefd of ik een vreemde was
En vanavond, toont het leven z'n ware gezicht
Kom bij me liggen
Sla je lijf om me heen, ik heb het koud gehad
We moeten winnen, de schijn is gemeen het wordt van ons verwacht
En Vanavond, toont de liefde haar ware gezicht
En het is zo stil in mij
Ik heb nergens woorden voor
Het is zo stil in mij
En de wereld draait maar door
Het is zo stil in mij
Ik heb nergens woorden voor
Het is zo stil in mij
Kom bij me zitten
Sla je arm om me heen en hou me stevig vast
Al die gezichten en jij alleen zoals je gister was
En vanavond, toonde jij je ware gezicht
Kom bij me liggen
Sla je lijf om me heen, ik heb het koud gehad
Je hoeft niets meer te zeggen, de waarheid spreekt al uit ons oogcontact
En vanavond, tonen wij ons ware gezicht
En het is zo stil in mij
Ik heb nergens woorden voor
Het is zo stil in mij
En de wereld draait maar door
Het is zo stil in mij
Ik heb nergens woorden voor
Het is zo stil mij
Iedereen kijkt, maar niemand zegt wat hij denkt
Iedereen lijkt, maar niemand is wie je denkt
Stil in mij,
Zo stil in mij (x5)
Afbeelding: "Zie mij"
Olie op doek 50 x 60 cm
van
Marijke Vonk
"In het licht
van de tijd
vergat ik
wie ik was"