Sedert de feministische 'golf' van de zestiger jaren is het nog vaak 'de man' die de boeman is in de relatie. De vrouw die zich wil emanciperen, zet zich af tegen de man die de broek aan heeft in de relatie.
Maar is dat wel zo? Heeft niet minstens net zo vaak de vrouw 'de broek aan'?

'Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus' heet een beroemd boek.
Anders gezegd, mannen zijn strijdzuchtig, vrouwen de liefde zelf.
Gelooft u het? En al die oorlogen dan die door of vanwege een vrouw zijn onketend?

Nog steeds steunen de media vooral de vrouwenemancipatie.
16 december bijv. weer met een lang artikel in Volkskrant magazine; Nicole Gommers beschrijft onder de titel 'Maar soms was hij lief' waarom sommige vrouwen er steeds opnieuw in slagen te vallen op een 'foute man'.
We gaan vooruit, want dat artikel focust op de (onbewuste) actieve rol van de vrouw in die keuze en met die keuze dus op haar eigen aandeel in een 'slechte' relatie.

Mannen zouden meer strategisch handelen, vrouwen meer intuitiever.
Is dat echt zo?
Mijn ervaring is dat veel vrouwen manipulatief handelen in hun meest intieme relatie. Is dat ook intuitief??

Een paar cases over manipulaties door vrouwen in hun relatie:

-Een vrouw is reeds gescheiden van haar echtgenoot, als ze zwanger raakt van haar nieuwe vriend. Ze neemt echter geen stappen om te voorkomen dat het kind van haar vriend formeel de achternaam krijgt van haar ex-echtgenoot.
Na de geboorte pusht ze haar nieuwe partner tot ander werk dan de creatieve bezigheden en studies waar hij zich tot dan toe mee bezig hield. Man stemt in, gaat werk doen wat niet goed is voor zijn al kwetsbare rugwervels.
15 jaar later is 's mans rug geheel kapot, de relatie ook en keert man terug naar zijn oorspronkelijke doelstellingen. Vrouw claimt de thuissituatie van hun kind en krijgt alle toeslagen.

-Een vrouw heeft tijdens een 'time-out' in haar relatie een andere vriend en wordt zwanger. Ze keert terug naar haar 1e relatie, de kortstondige vriend wil na geboorte DNA-test. Vrouw weigert met als argument 'onterecht wantrouwen'. Vrouw krijgt nog 2 kinderen van haar partner. Alledrie lijken ze erg op elkaar. Maar alle suggesties n.a.v. daarvan wijst ze scherp en resoluut van de hand.
Pas na 10 jaar, als haar oudste kind door uitzonderingspositie in haar gezin vanwege het enige kind met 'twee vaders', psychische probleen begint te vertonen EN ze ruzie heeft met de vermeende vader van haar 1e kind, stemt ze in met DNA-test.
Alle drie de kinderen blijken van een en dezelfde vader.
De vermeende vader is inmiddels duizenden guldens 'lichter'. Het 1e kind verandert in de pubertijd zijn naam.

-Een dochter vertelt haar moeder op haar 15e van 4 jaar incest. Moeder heeft de volgende dag reeds besloten dat het de dochters 'schuld' is. Moeder blijft bij echtgenoot, maar krijgt kort daarna voor het eerst rugklachten en in de loop van haar leven steeds meer klachten, waardoor de echtgenoot zijn hele leven in dienst van haar stelt.
Vrouw erkent in zieke bui aan dochter dat ze gebleven is 'om hem het leven zuur te maken'. Mede ingegeven omdat hij ook veel vreemd ging.

-Vrouw heeft in haar huwelijk de traditionele rol van moeder en huisvrouw. Man wil niet dat ze werkt. Als ze het toch probeert als de kinderen uit huis zijn, manipuleert hij de situatie zo dat het niet doorgaat. Vrouw torpedeert sedertdien elk gesprek in bijzijn van 'derden' dat niet gaat over huishoudelijke zaken.

-Vrouw heeft kortstondige liefdesrelatie met man. Man trouwt een ander, scheidt weer en vertoont enige 'seriele monogamie' met diverse vriendinnen. Vrouw maakt vanaf hun 'breuk' elke intieme vriendin van betrokken man zwart in de hele stad met gemene roddels.

-Vrouw heeft relatie met dominante man. Met hem heeft ze veel verbale ruzies. Naar andere mannen is ze zacht en maakt zich 'kleiner' dan ze is. Maar ze krijgt bij hen vrijwel altijd voor elkaar wat ze van die mannen wil.

-Vrouw is getrouwd met man die zijn handjes niet kan thuishouden. Na een ingrijpen door omgeving stopt het huiselijk geweld, maar ze blijft moeite houden om dingen buitenshuis te 'mogen' doen die ze voor zichzelf belangrijk vindt.
Uiteindelijk scheiden ze. Ze heeft een kortstondige relatie met een man die ook getrouwd is. Ex-partner kan e.e.a. niet 'aanzien'. Vrouw bedingt therapie van de man en gaat onder dat beding naar hem terug.

Zomaar een greep uit vele cases die laten zien dat vrouwen op z'n zachtst gezegd 'vreemde middelen' gebruiken om hun positie te handhaven, te verstevigen of te wijzigen.
Situaties ook die te denken geven over de echte

zelfstandigheid van vrouwen.

Om de lijst niet te lang te maken heb ik zoveel mogelijk verschillende cases gekozen.
Een interessante lijst cases die ik van nabij ken, zou ik kunnen maken over onderlinge concurrentie tussen vrouwen.
Wat heeft dat te maken met genoemde cases?
Naar mijn bescheiden mening liggen manipulaties binnen de meest intieme relatie en onderlinge concurrentie van vrouwen in elkaars verlengde.
Immers, het is nog niet zo lang geleden in de westerse cultuur, dat de status van het leven van een vrouw werd bepaald door de status van de man met wie zij in het huwelijk trad.
Vele interessante historische romans en films laten zien hoe vooral in de 'betere' mileus de jacht op de 'goede man' een tijdrovende bezigheid was waar de hele vrouwelijke populatie van een familie bij betrokken kon zijn.
Het lijkt heel erg veranderd maar is dat echt zo?
Waarom vallen vrouwen dan massaal voor mannen met (potentiële) 'status'?

Ouders moedigen tot op de dag van vandaag hun kinderen aan om een zo goed mogelijke opleiding te volgen. Toch is die aanmoediging naar meisjes toe vaak minder sterk dan naar jongens. Jongens worden immers geacht om in een relatie het belangrijkste deel van het gezinsinkomen te verwerven...
Hoewel als je materieel bent ingesteld, de vrije keuze van een stel om een van de twee partners te laten stoppen met werken als er kinderen komen in de samenleving van vandaag, steeds minder een keuze is, valt de keus als 1 van de 2 partners thuis blijft nog meestal op de moeder.
(Met het rare bijverschijnsel dat werkende vrouwen de thuisblijvende moeder soms bijna een minderwaardigheidscomplex aanpraten, maar dit even terzijde)
Hoewel het aantal relaties met kinderen met een dubbelinkomen stijgt, is het ondanks alle emancipatie in onze cultuur nog vaak zo dat vrouwen minder werken dan mannen, c.q. minder makkelijk een baan kunnen vinden c.q. minder betaald worden voor hetzelfde werk. De animo bij vrouwen voor parttime werk is nog steeds hoger dan die animo bij mannen.

De onderlinge concurrentie (jaloezie!) bij vrouwen van alle generaties is nog steeds schering en inslag.
Over het algemeen zijn mannen naast competatief, ook veel coöperatiever naar hun sexegenoten dan vrouwen.
Vrouwen zijn ook veel kritischer naar elkaar. Juist goede vriendinnen zijn vaak de eerste die een vrouw vertellen wat er mis is aan hun uiterlijk.
Vrouwen blijven meer uiterlijk gericht dan mannen, daar verandert de cosmeticaindustrie die steeds meer mannelijke lijnen op de markt brengt, nog niet zoveel aan.
Vrouwen concurreren dus nog steeds meer via hun uiterlijk met anderen.
Recent werd er nog een onderzoek bekend dat ook bij sollicitaties het echt helpt als je 'mooi' bent.

Schoonheid zit van binnen?

Mijns inziens is elk mens dat zichzelf is mooi.
Elk mens, man of vrouw, die zich bevrijd heeft van invloeden van buitenaf (opvoeding, omgeving, geschiedenis) en zijn/haar eigen kracht kent en op liefdevolle wijze inzet bij contacten met anderen, is een mooi mens.
En heeft het niet nodig om te manipuleren.
Zelfvertrouwen is misschien wel de belangrijkste basis om ook ruimte te bieden aan anderen, anderen te accepteren zoals die zijn.
Niemand is perfect,
maar van binnen zijn we allemaal in potentie liefdevolle mensen.
Al zou je dat soms niet zeggen, als je alle strijd in relaties waarneemt.


Marja Oosterman
December 2007

Foto's: Francis.Fr.photo


Reacties: forum@dizijn.nl